Όχι άλλη υποκρισία!.. Ονόματα, Κύριοι... και στοιχεία... και ενέργειες...

... Οι ανώνυμες καταγγελίες κι οι διαμαρτυρίες δεν φτάνουν... Η δηλούμενη "έκπληξη" δεν πείθει... Κι η υποκρισία, που πάλι περισσεύει, δεν βοηθάει ούτε στον χειρισμό της κατάστασης σήμερα ούτε στην αποτροπή παρόμοιων μοιραίων συμβάντων στο μέλλον... Καθαρά πράγματα, ξεκάθαρα λόγια: η υποκρισία δεν βοηθάει το μέλλον του νησιού...

Η ιστορία, καθώς γράφω θυμωμένα αυτές τις γραμμές, είναι δυστυχώς γνωστή και η κατάληξή της τραγική...
Ένα 20χρονο παιδί, ο Αυστραλός Doujon Zammit, διόλου απειλητικός στην όψη και στην σωματική διάπλαση, κείτεται σήμερα κλινικά νεκρό, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από "μπράβους" Μυκονιάτικου club, οι οποίοι τον θεώρησαν ύποπτο κλοπής τσάντας και τον σταμάτησαν για σωματική έρευνα, την οποία και ορθώς αρνήθηκε.
Η είδηση ολόκληρη - ελπίζω και διασταυρωμένη - υπάρχει εδώ.
Στον υπόλοιπο έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο της 31/7/2008, δεν υπάρχουν παρά μισόλογα, μισά γεγονότα, συγκεχυμένα...
Μισόλογα, που τους κάνουν όλους ίδιους, που τους βάζουν όλους στο ίδιο καζάνι!
Δεν είναι, όμως, όλοι ίδιοι, δεν κάνουν και δεν πιστεύουν όλοι τα ίδια!
Δεν φταίνε όλα τα clubs της Μυκόνου για ό,τι συνέβη ούτε και μπορεί σε όλα να κολλάει η ρετσινιά... Δεν φταίνε όλοι οι επαγγελματίες του νησιού!..
Όπως δεν φταίει αντίστοιχα και ολόκληρη η Μύκονος ή όλοι οι Μυκονιάτες...
Φταίνε, βέβαια, προφανώς πολλοί από όσους σχετίζονται με το νησί. Και πρώτοι ανάμεσά τους φταίνε - και θα φταίνε εξακολουθητικά - όσοι "δεν είχαν ούτε έχουν ιδέα για μπράβους στα μαγαζιά"...

Ωστόσο, εγώ που δεν είμαι Μυκονιάτης, που δεν είμαι προύχοντας, που δεν έχω μάτια κι αυτιά παντού ούτε και διασυνδέσεις... εγώ, που απλώς παρεπιδημώ στην Μύκονο και ξεκαλοκαιριάζω εδώ, πώς γίνεται να τους έχω δει; Όχι παντού, όχι πάντα, αλλά σε αρκετά μαγαζιά... Νέους, σωματώδεις, ακόμη και με ακουστικό στο αυτί - κατά τα πρότυπα των επονομαζόμενων "κουφών" ανδρών του Αμερικανικού Secret Service, της Υπηρεσίας
Ασφαλείας του Προέδρου των ΗΠΑ...
Τους έχω δει να κάνουν "πόρτα", τους έχω δει να συνοδεύουν "επώνυμους" διακριτικά ή αδιάκριτα, τους έχω δει να περιφέρονται ανάμεσα στο πλήθος, σε beach clubs, όπου αργά το απόγευμα, αρχίζουν τους αισθησιακούς χορούς τους οι επαγγελματίες χορεύτριες, για να ανέβει η αδρεναλίνη, το κέφι - και η κατανάλωση οινοπνευματωδών!..

Επειδή αγαπάω το νησί, λέω, λοιπόν, πως, επί τέλους, δεν ωφελεί να κρυβόμαστε... Δεν κάνουμε καλό στην Μύκονο, με το να σπρώχνουμε τα κακώς κείμενα κάτω από το χαλί... Δεν ξορκίζουμε το κακό, δεν βοηθάμε αυτό το 20χρονο παιδί να γυρίσει πίσω και - το κυριότερο - δεν προστατεύουμε άλλα παιδιά από το νάχουν την ίδια τύχη στο μέλλον... Δεν προστατεύουμε καν την ίδια την Μύκονο και τον Ελληνικό Τουρισμό συνολικά, που μεμονωμένα κρούσματα εγληματικότητας ίσως και να τα αντέχει, αλλά την συγκάλυψη και τον στρουθοκαμηλισμό δεν θα τα αντέξει!..

Έγραφα πριν από λίγες μόλις μέρες για το βιβλίο του Jeffrey Siger "Μυστήριο στην Μύκονο", ότι, πέρα από την ενδιαφέρουσα αστυνομική ίντριγκα, καλά θα έκαναν οι ενδιαφερόμενοι κι οι αρμόδιοι να προσέξουν τις γενικότερες παρατηρήσεις του συγγραφέα σχετικά με την Μύκονο και τις Αρχές της... Είναι χαρακτηριστικό πως ο συγγραφέας παρουσιάζει προύχοντες του νησιού να αρνούνται κατ' αρχάς την πραγματικότητα ότι, σύμφωνα με την πλοκή, μπορεί να έχει γίνει φόνος στην Μύκονο, και, εν συνεχεία, να ενδιαφέρονται πρωτίστως να μη διαρρεύσει η είδηση και δυσφημισθεί το νησί.
Προφητικός, λοιπόν, ο Αμερικανός δικηγόρος και συγγραφέας;
Δεν θα τόλεγα.
Απλώς παρατηρητικός και διεισδυτικός!..

"Ρωτούσε για την ακρίβεια..."

Christos Zampounis, originally uploaded by Aster-oid.

Οφείλω να ομολογήσω ότι με τον κ. Χρήστο Ζαμπούνη και μ' όσα γράφει δεν συμφωνώ συχνά - αλλά αυτό, φυσικά αφορά εμένα κι όχι τον ίδιο... που δεν το ξέρει καν ο άνθρωπος και συνεχίζει να γράφει και καλά κάνει, δηλαδή!..
Ωστόσο, το χθεσινό (27/7/2008) άρθρο του στο "Πρώτο Θέμα", σχετικά με την ακρίβεια στην Μύκονο, δεν μπορεί παρά να με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: η ακρίβεια καλπάζει και καλπάζει εν μέσω γενικευμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και, σ' ότι αφορά την Μύκονο ειδικά, εν μέσω πτωτικών τάσεων στις αφίξεις τουριστών και στις κρατήσεις δωματίων.
Μπορεί τα Σαββατοκύριακα το νησί να δείχνει αρκετά γεμάτο, αλλά όσοι με τον καιρό έχουν μάθει ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια, αντιλαμβάνονται ότι μεγάλο μέρος της κίνησης στους δρόμους οφείλεται στα κρουαζιερόπλοια και στους περαστικούς επιβάτες τους, ενώ έτσι κι αλλιώς τις καθημερινές ο κόσμος είναι σαφώς λίγος - λιγότερος από τον αναμενόμενο για τέλη Ιουλίου - παντού: στους δρόμους, στις παραλίες, στα εστιατόρια...
Δεν έχω καμμιάν αμφιβολία ότι οι παντός είδους εμπορευόμενοι (σ)την Μύκονο έχουν από χρόνια υιοθετήσει μια φιλοσοφία και πρακτική τύπου "Ου παντός πλειν ες Μύκονον"... και αυτή η πρακτική καλώς ή κακώς τους έχει αποδώσει, μέχρι σήμερα...
Η σημερινή οικονομική κρίση, όμως, έχει πρωτόγνωρη έκταση και βάθος. Πιέζονται αφόρητα τώρα και οι μεσαίες τάξεις σ' όλον τον κόσμο, αισθάνονται απειλούμενες, βιώνουν ανασφάλεια!
Πόσο μπορεί και πόσο επιτρέπεται να διατηρούνται οι ίδιες πρακτικές, όταν το οικονομικό περιβάλλον αλλάζει τόσο ραγδαία επί τα χείρω;
Γιατί να πρυτανεύει πάντα η νοοτροπία του ότι "σε συνθήκες κρίσης και οικονομικής ύφεσης, ανεβάζω τις τιμές, ώστε να βγάζω τα ίδια ή και περισσότερα, με λιγότερους πελάτες και καταναλωτές";

Πόσο σωστή οικονομικά είναι αυτή η σχολή σκέψης; Μια σχολή, που δεν απαντάται, βέβαια, μόνον στην Μύκονο, αλλά σ' όλη την Ελλάδα - και φυσικά στις ΔΕΚΟ, κατ' εξοχήν! Μας απασχολεί ιδιαίτερα εδώ, όμως, επειδή εδώ οι τιμές ήταν έτσι κι αλλιώς πάντα υψηλές, συχνά παράλογα και αδικαιολόγητα υψηλές...
Κι ας μη ακούσω ως απάντηση τα τετριμμένα περί υψηλής ποιότητας υπηρεσιών, γιατί η ποιότητα των υπηρεσιών ούτε ισχύει παντού ούτε δικαιολογεί πάντα πειστικά το ύψος των τιμών...
Πώς, ας πούμε, δικαιολογείται σε ένα ώς πρόσφατα μεσαίο από κάθε άποψη εστιατόριο στην Χώρα - το "Fato A Mano", συγκεκριμένα - να ανεβαίνουν ξαφνικά οι τιμές του κατακόρυφα και να κοστίζει φέτος μια μερίδα φέτα τηγανητή με μέλι ακριβώς 10 (δέκα) ευρώ; Τρεισήμισυ χιλιάδες παλαιές Ελληνικές δραχμές, για όσους γνωρίζουν και θυμούνται και ενδιαφέρονται... Περίπου όσο δυό κιλά φέτα αγορασμένη την ίδια μέρα στο Super Market "ΦΛΩΡΑ"...
Υπάρχει κάποια εξήγηση, βασισμένη στην οικονομική θεωρία και στην κοινωνική παρατήρηση;
Ή μήπως η κατάσταση εξηγείται μόνον με τον όρο "αρπαχτή";
Υπάρχει, τελικά, προοπτική για τον Ελληνικό Τουρισμό, πάνω σε τέτοιες ράγες;
Ο κ. Ζαμπούνης - έστω κι αν, κακώς, δεν μιλάει με ονόματα... - δείχνει να αμφιβάλλει... Και μαζί του σίγουρα αμφιβάλλω κι εγώ...
Ακούει άραγε κανείς; Και (θα) κάνει κανείς τίποτε, για να ξεφύγει ο ευλογημένος τόπος μας από τον παραλογισμό αυτό, που υπονομεύει το μόνο οικονομικό μας ατού, τον Τουρισμό;

Αν αγαπάτε την ένταση γραμμών και χρωμάτων...

... αν, με την μεξικάνικη παλέτα τους, σας μιλάνε μυστικά η Frida Kahlo και ο Diego Rivera, αν, τέλος, τυχαίνει να είσαστε στην Μύκονο τέτοιο καιρό, δεν μπορώ παρά να συστήσω να μη χάσετε την Έκθεση του σπουδαίου "πολιτογραφημένου" Μυκονιάτη ζωγράφου, Luis Orozco, που εγκαινιάζεται αύριο!

Υ.Γ.: Κι αν αύριο, στο HAMMAM, κάποιος γύρω σας φωτογραφίζει μανιωδώς, εγώ θάμαι! Συγχωρήστε με...

;-)

Little Venice

Paradise (beach)

Μπροστά στην πόρτα

Στην πόρτα της Πανάχρας

Full moon party on July 18 at Ftelia Bay

I had missed the first full moon party of the year at Ftelia Bay, in June... but I had promised myself I would be there for the next one...
And so was I!
Right after the "Mykonos Confidential" party, I went to Ftelia Bay for a pice of 60's like action...
A rarely seen calm sea at 10 paces...
Fires, big fires...
Beach dancing around the fires...
Rock music of about 30 years ago...
Surfers drinking, dancing or just wandering around in bath suits - California style...
Free drinks for everyone...
Foreigners and Greeks - Mykonians as well as from other Greek cities - unknown to each other, but still having the time of their life together...
Fun, fun, fun and relaxation under a great, big full July moon...

CELEBRATE LIFE!.. On a Greek island, preferably!!!...


A great, big, heartfelt "thank you" to the organizers! Congratulations, boys and girls!

Τα χρυσάνθεμα του "Scarpa Bar"

"Μυστήριο στην Μύκονο"

Άλλο μυστήριο και τούτο: εκεί που νόμιζα πως εδώ και χρόνια είχα τελειώσει με τα αστυνομικά και τα "θριλεροειδή" μυθιστορήματα έπεσα πάνω στο "Μυστήριο στην Μύκονο" του Jeffrey Siger, ενός Αμερικανού δικηγόρου, πούχει κι αυτός διαλέξει για πατρίδα της ψυχής του το νησί...
Η αλήθεια είναι, λοιπόν, πως τα αστυνομικά έχουν από χρόνια πάψει να με συγκινούν, η αλήθεια είναι πως αγόρασα το βιβλίο πιο πολύ από περιέργεια, για να δω, δηλαδή, πώς βλέπει ένας ακόμη ξένος την Μύκονο, και διόλου δεν περίμενα ότι θα κατάφερνα να το τελειώσω κιόλας!..
Το παραδέχομαι: το βιβλίο με αιχμαλώτισε αμέσως και το διάβασα απνευστί, με τον σχεδόν ανώριμο, βιαστικό τρόπο που διαβάζαμε όταν ήμασταν νέοι!
Η πλοκή του βιβλίου εξαιρετική και αρκούντως αληθοφανής.
Ο ρυθμός γρήγορος, κινηματογραφικός - αμερικάνικος, θάλεγαν κάποιοι και θάχαν δίκηο - πολύ σωστά επιλεγμένος, ειδικά για τέτοιου τύπου ανάγνωσμα.
Η δομή, τα κεφάλαια και τα υποκεφάλαια, σοφή και η αφήγηση υπό το διαδοχικό πρίσμα των διαφόρων πρωταγωνιστών επιτρέπει στον αναγνώστη να προσεγγίσει τους χαρακτήρες, να παρασυρθεί απ' αυτούς και τον τρόπο της σκέψης τους, να τους "αγαπήσει" ή να τους "μισήσει"...

Θα σταθώ, όμως, ιδιαιτέρως στον γενικότερο λόγο του συγγραφέα. Ο τρόπος που γράφει για την Μύκονο και την πραγματικότητά της προδίδει παρατηρητικότητα και διεισδυτικότητα, δείχνει αγάπη για τον τόπο κι ακόμη πόνο για τα κακώς κείμενα, που θίγει με έναν λεπτό, ευφυή και κάπως "ειρήσθω εν παρόδω" τρόπο.
Από την άποψη αυτή, θα συνιστούσα σ' όσους έχουν κάποιο αξίωμα στο νησί να δουν την αστυνομική πλοκή περισσότερο ως επιφάνεια και πρόσχημα, που χρησιμοποιήθηκε για να πει ο συγγραφέας ό,τι νόμιζε πως έπρεπε να πει... θα συνιστούσα να σκύψουν ορισμένοι πάνω από τις πολλές διάσπαρτες παρατηρήσεις του, προκειμένου να αντιληφθούν πώς βλέπει τον τόπο τους και τους κατοίκους - προύχοντες, ιθύνοντες και μη - ένας ξένος και πώς τον βιώνει, πώς τον κρίνει, τι θάθελε, τι περιμένει, τι προσδοκά. Ο Siger παρατηρεί και σχολιάζει με αγάπη και συχνά με κατανόηση, με λεπτή ειρωνία, αλλά ποτέ με κακεντρέχεια ή με ύφος αυθεντίας...

Το βιβλίο πάει έτσι πολύ πέρα από τα όρια του είδους του, γίνεται η φωνή πολλών ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων, που παρεπιδημούν στην Μύκονο, και γι' αυτό κι ελπίζω όσοι έχουν λόγο στην Μύκονο να ξεπεράσουν γρήγορα το παιχνίδι της ταύτισης των χαρακτήρων με πραγματικά πρόσωπα και να συγκεντρωθούν στον βαθύτερο λόγο του Siger, να τον αφουγκρασθούν και να διακρίνουν σ' αυτόν τον λόγο τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης του βιβλίου.

Amadeo Barrios - The Mykonos portraits

Amadeo is one of the most interesting personalities around Mykonos...
Trying to determine what he really is, what he actually does and how, seems to be quite difficult and even unfair... It kind of restricts him within boundaries and boundaries never do justice to anyone, let alone Amadeo...
Some call him a Yogi, others call him a dancer or a thinker...
Most probably he's all that, he's certainly a dancer who has worked with Jerome Robbins, but he's also much much more!..
Here are a few of his quotes:
Yesterday is history. Tomorrow is mystery. Today is a gift – that is why we call it present.

The best way to predict your future is to create it. Discipline is freedom – no rules, no games.

You only get what you give yourself - so give yourself the best.

The clothes you wear have a distinct influence on the way you feel. Loose garments, natural fabrics and light colours all lead to calm. This is why yogis wear white.

Life is a persistent teacher. It will keep repeating lessons until we learn. The truest expression of a people is in its dances and its music. BODIES NEVER LIE.

And here's a couple of links with more info on Amadeo Barrios in english and french.
And here's a collection of videos.

I am really grateful to Amadeo Barrios, for sitting so gracefully for this series of portraits and allowing me to capture not actually him - just a passing moment in time with him and also, coincidentally, me around...

Thank you, Amadeo!..

Full moon party για το "Mykonos Confidential"...

... στο ανακαινισμένο Cavo Tagoo Hotel, το βράδυ της Παρασκευής, 18 Ιουλίου!..
Παρούσα, φυσικά, η Εύη Φέτση, Αρχισυντάκτης της έκδοσης, υπεύθυνη για την Μύκονο...
Εδώ με τον γλυκό Amadeo!

Το party τα είχε όλα:
Ωραίες γυναίκες...

Κάθε χρώματος ωραίες!..

Ατμόσφαιρα!..

Τον οικοδεσπότη, Αντώνη Λυμπέρη, συχνά απορροφημένο!..

Πισίνα φωτισμένη!

Νεανικές παρουσίες!..

Τον Μάκη Τσέλιο, μισοκρυμένο!..

Αγκαλιές μεταξύ αγαπημένων φίλων!..

Τον έτσι κι αλλιώς πανταχού παρόντα Χρήστο Ζαμπούνη!..

Αλλά και την Εύη Φέτση πανταχού παρούσα, επίσης!..

Ωραίες γυναικείες πλάτες, στις οποίες ο υπογράφων δεν μπορεί - ούτε και θέλησε ποτέ - να αντισταθεί!..

Και, βέβαια, τον ιδιοκτήτη του Cavo Tagoo, Χρύσανθο Πανά, σε κατ' ιδίαν συνομιλίες με τον διακοσμητή Νίκο Τζελέπη!..

Και του χρόνου!..

Γιατί περιμένω περισσότερα από το "ΜYKONOS" του κ. Πέτρου Κωστόπουλου

Γιατί ο κ. Κωστόπουλος γνωρίζει το νησί και το αγαπάει...
Γιατί γνωρίζει, επίσης, από περιοδικά και εκδόσεις και τόχει αποδείξει...
Γιατί, από την στιγμή που, εδώ και 3 χρόνια, αποφάσισε να βγάζει μιαν ετήσια έκδοση για την Μύκονο, έχει κάθε λόγο να απαιτεί πρώτα ο ίδιος να είναι αυτή η έκδοση άρτια...
Δεν είναι, όμως - κι αυτό αδικεί, φυσικά, την Μύκονο, αλλά, κυρίως, αδικεί τον κ. Κωστόπουλο ως εκδότη και ως κάτοικο του νησιού.

Τα τελευταία 3 χρόνια, γύρω στα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, βγαίνουν ανελλιπώς τρεις μεγάλοι Οδηγοί για την Μύκονο, με τεράστιο εμπορικό και διαφημιστικό ενδιαφέρον αλλά και με πολλές πληροφορίες και στοιχεία, από τα οποία πολλά είναι ιστορικού ή γενικού ενδιαφέροντος, ενώ άλλα είναι χρηστικά και σημαντικά για τον ταξιδιώτη.
Οι τρεις αυτοί ογκώδεις Οδηγοί, από τους οποίους ένας πωλείται ανεξάρτητα, ένας συνοδεύει το "DOWNTOWN" και ένας το "LIFE & STYLE", δείχνουν ανάγλυφα την τουριστική και εμπορική δυναμική της Μυκόνου, καθώς πράγματι κάθε χρονιά υπάρχουν πολλά καινούρια πράγματα να γραφτούν για καταστήματα, παραλίες, πρόσωπα και πράγματα του νησιού! Η Μύκονος αλλάζει χρόνο με τον χρόνο - αλλού προς το καλύτερο αλλού προς το χειρότερο αλλά, πάντως, αλλάζει! - και είναι πάντα χρήσιμο, ακόμη και για όσους είναι μόνιμοι ή σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι, να καταγράφονται αυτές οι αλλαγές, να τεκμηριώνονται φωτογραφικά, να προβάλλονται και να κρίνονται ή να τοποθετούνται σε ιστορικό πλαίσιο και σε προοπτική, αν και όποτε η φύση τους ξεπερνάει τα όρια του εφήμερου και του επιφανειακού.

Από την άποψη αυτή, επειδή μιλάμε για το νησί, που δίνει τον τόνο στον Ελληνικό Τουρισμό, όποιος αναλαμβάνει τέτοιο εγχείρημα, πρέπει να το κάνει με επιμέλεια και υπευθυνότητα περισσή, πρέπει να προσεγγίζει βιωματικά το αντικείμενό του, το θέμα του... Περιθώρια για "ξεπατικωσούρες", ευκολίες ή πληροφορίες από δεύτερο χέρι απλώς δεν υπάρχουν!..

Κι επειδή ακριβώς ο κ. Κωστόπουλος βιώνει την Μύκονο στην καθημερινότητά της, επειδή ο ίδιος έβαζε και βάζει ψηλά τον δικό του πήχυ, λέω κι εγώ ότι περιμένω περισσότερα από τον Οδηγό του, που συνοδεύει το "DOWNTOWN" κάθε Ιούνιο.
Δεν νοείται να συμπεριλαμβάνονται στον φιλόδοξο Οδηγό του καταστήματα, που έχουν κλείσει και δεν υπάρχουν πια.
Δεν μπορεί, π.χ., να υποδεικνύεται στον ταξιδιώτη να αναζητήσει γαλακτομπούρεκο στο κάποτε εμβληματικό "Γλυκοπωλείο" της πλατείας της Άνω Μεράς, το οποίο, εν τούτοις, έχει κλείσει εδώ και 2 χρόνια, όταν η ιδιοκτήτρια αποφάσισε να ανοίξει Κάβα σε άλλο σημείο του οικισμού...
Δεν επιτρέπεται να γίνεται ακόμη, φέτος, αναφορά στην "Δάφνη", το εξαιρετικό και υποδειγματικό εστιατόριο της Άνω Μεράς, που κι αυτό, λόγω έξωσης, δεν έχει ανοίξει μετά το Φθινόπωρο του 2006...
Το ίδιο ισχύει και για ένα ακόμη εστιατόριο, το "La Taverna Italiana" της Λάκκας, που ήταν ένα από τα λίγα εστιατόρια που κάποτε έμεναν ανοιχτά τον Χειμώνα, αλλά έχει κλείσει ήδη από πέρυσι...

Καταγράφω αυτές τις αβλεψίες, γιατί αφορούν σε πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις μαγαζιών, σε απουσίες, δηλαδή, όχι περιθωριακές αλλά πολύ πολύ αισθητές - απ' αυτές, που δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται να διαφεύγουν... Πρόκειται για παραδείγματα, που δείχνουν ότι μερικές στήλες απλώς αντιγράφονται μηχανικά από τον ένα χρόνο στον άλλο κι από ανθρώπους, που δεν ζουν το νησί. Κι αυτό είναι και κρίμα και λάθος, γιατί τέτοιοι ογκώδεις και φιλόδοξοι Οδηγοί απαιτούν βιωματική προσέγγιση, προκειμένου να είναι κάθε χρόνο επίκαιροι, χρήσιμοι και αξιόπιστοι - απαιτούν, δηλαδή, την ενεργότερη συμμετοχή του κ. Κωστόπουλου, γιατί, μάλλον, μόνον ο ίδιος έχει βιωματική σχέση με την Μύκονο κι όχι οι συντάκτες κι οι αρχισυντάκτες του!..

Μήπως κάποιοι ανάμεσά μας είναι απλώς αρχοντοχωριάτες;

Κρατάμε από αυτή την εβδομάδα στα χέρια μας, όλοι όσοι νοιαζόμαστε για την Μύκονο, το τρίτο τεύχος της ετήσιας έκδοσης "MYKONOS Confidential", που χαρακτηρίζεται κι εφέτος από το σταθερά υψηλό επίπεδο των κειμένων και των φωτογραφιών. Οι άνθρωποι, που την επιμελούνται - και ανάμεσά τους πρώτη η γνωστή, γλυκειά και μη εξαιρετέα Εύη Φέτση - γνωρίζουν κι αγαπούν το νησί και τους ανθρώπους του και, επομένως, γνωρίζουν για τι μιλάνε και πώς να το προσεγγίσουν, ώστε, στην συνέχεια, να μπορέσουμε να το προσεγγίσουμε κι εμείς, οι αναγνώστες τους!..

Σήμερα θα σταθώ, ωστόσο, σε μια δήλωση ενός κυρίου...

Η δήλωση φιλοξενείται στην σελίδα 99 και γίνεται από τον κ. Federico Arduino του "AQUA LIVING", ο οποίος απαντά στην ερώτηση "Τι θα βελτιώνατε στην Μύκονο;" ως εξής:

"Το νησί", λέει ο κ. Arduino, "θα έπρεπε να στραφεί στον υψηλής ποιότητας τουρισμό. Είναι ο μόνος τρόπος για να μείνουν οι τιμές σταθερά υψηλές και να μεγαλώσει η σεζόν.".

Διαβάζοντας τις δυό αυτές γραμμές, θα χαμογελούσα, αν έβρισκα τα λόγια αυτά απλώς αρχοντοχωριάτικα. Τα βρίσκω, όμως, προσβλητικά για τον τόπο. Μου βγάζουν ανυπόκριτη αλαζονεία και προπέτεια. Και γι' αυτό τα παίρνω στα σοβαρά! Και δεν χαμογελώ διόλου...

Ο κ. Arduino, λοιπόν, ο οποίος είναι προφανώς Ιταλός, που "φιλοξενείται" και βιοπορίζεται στην χώρα μας, και, που είναι πολύ πιθανό, όταν ήρθε να εγκατασταθεί στην Μύκονο, να μη είχε παπούτσια να φορέσει (και γι' αυτό να ήρθε, όπως και πολλοί άλλοι, πριν και μετά τον ίδιο!), μας λέει ξεκάθαρα ότι το μόνο πρόβλημα του νησιού είναι το πώς θα διατηρηθούν σε σταθερά υψηλά επίπεδα οι τιμές! Εν ολίγοις, προβάλλει στην Μύκονο το δικό του πρόβλημα, που φαίνεται να είναι το πώς θα βγάζει σταθερά πολλά χρήματα, πουλώντας ό,τι πουλάει σε μεγαλύτερη διάρκεια χρόνου, κάθε χρόνου...

Δεν τον απασχολούν τον κ. Arduino οι συχνά ελλιπείς υποδομές, δεν τον απασχολεί η άκρατη δόμηση, που ζημιώνει το φυσικό τοπίο και μπορεί να οδηγήσει κι αυτές τούτες τις υφιστάμενες υποδομές σε κατάρρευση, δεν τον απασχολεί η αλλοίωση της ταυτότητας του νησιού, που είναι το κυριότερο περιουσιακό του στοιχείο και που κινδυνεύει, αν κάποιοι δεν γρηγορούν, δεν τον απασχολεί το ότι οι "σταθερά υψηλές τιμές", που ευαγγελίζεται, οδηγούν τους ντόπιους σε απόγνωση - γιατί δεν είναι όλοι τουρίστες στην Μύκονο, κ. Arduino! Υπάρχουν, ξέρετε, και Έλληνες, υπάρχουν και Μυκονιάτες, υπάρχουν και μετανάστες ωφέλιμοι κι αναγκαίοι για τον τόπο και την λειτουργία του, υπάρχουν και φτωχοί και μεσαίοι και μικρομεσαίοι...

Ρίξτε μια ματιά έξω από την πόρτα σας, κ. Arduino... Όλοι αυτοί κυκλοφορούν γύρω σας, γύρω μας, μπορεί κιόλας να δουλεύουν για σας μερικοί... να σας φροντίζουν το σπίτι ή το μαγαζί... Δεν είναι μόνο "couleur locale" περίγυρος... Eίναι άνθρωποι... κι είναι άνθρωποι, που θέλουν και πρέπει να μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους... Κάντε τους την τιμή να τους αναγνωρίσετε αυτό το στοιχειώδες δικαίωμα, που, για να το απολαύσουν, το τελευταίο, που χρειάζονται, είναι οι σταθερά υψηλές τιμές σας!..

Εσείς, κ. Arduino, μπορείτε σε λίγα χρόνια να κάνετε ταμείο και να φύγετε από το νησί, να πάτε κι εσείς στην δική σας πατρίδα. Και να μείνουν πίσω σ' όλους εμάς οι σταθερά υψηλές τιμές σας, ο υψηλής ποιότητας τουρισμός κι η επιμήκυνση της σεζόν... μ' ένα καζίνο, ίσως... ή ακόμα και με μια πίστα σκι κάπου στον Κούνουπα, κατά τα πρότυπα του Dubai...

Για να σοβαρευόμαστε, κάθε τόπος έχει την κλίμακά του, έχει τα μεγέθη του, έχει τις αντοχές του... Κάθε τόπος έχει το μέτρο του και το μέτρο, που τείνει να χαθεί στην Μύκονο έχει άμεση επίπτωση στο φυσικό τοπίο και στο βιοτικό επίπεδο των ντόπιων...

Γίνονται πολλά για τους ξένους στην Μύκονο - καιρός να γίνουν περισσότερα για τους ντόπιους και για το νησί καθ' εαυτό! Κι ας μείνει παραπονεμένος ο κ. Arduino μας...

Για το λιμάνι

Έχω επανειλημμένα διατυπώσει την σταθερή μου άποψη ότι η Μύκονος παρέχει πράγματι ένα επίπεδο τουριστικών υπηρεσιών εξαιρετικά υψηλό, που γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό, αν συγκριθεί με τον γενικότερο μέσο όρο του επιπέδου των υπηρεσιών αυτών στην Ελλάδα.
Ωστόσο, η διαπίστωση αφορά κυρίως τίς υπηρεσίες, που σχεδιάζονται, οργανώνονται και παρέχονται από τους ιδιώτες, ενώ αντίθετα κατά κανόνα χωλαίνουν οι υπηρεσίες, που παρέχονται από τοπικές και Κρατικές Αρχές.
Θα εξαιρέσω την ΔΕΠΠΑΜ και γενικότερα εκείνους τους Φορείς του νησιού, που έμμεσα ή άμεσα ασχολούνται με τα πολιτιστικά δρώμενα... Εδώ και καιρό, έχουν αρχίσει και γίνονται αρκετά πράγματα στον τομέα αυτό, όπου, όπως είναι γνωστό, το ένα φέρνει τ' άλλο!..
Ας μη μιλήσουμε, όμως, καλύτερα για τους δρόμους, για την στάθμευση των αυτοκινήτων ή για τα σκουπίδια... Και σίγουρα να μη μιλήσουμε για το απαράδεκτο επίπεδο και των δύο λιμανιών, όπου δεν παρέχεται απολύτως καμμία υπηρεσία στους ανθρώπους, που ξεκινούν από την άλλη άκρη του κόσμου, για να δουν το θαύμα, που λέγεται Μύκονος...
Δεν χρειάζεται να περιγράψω αναλυτικά την κατάσταση, γιατί όλοι βιώνουμε τον "φούρνο" του διαδρόμου αναμονής στο παλιό λιμάνι, όλοι γνωρίζουμε ότι έκλεισε όχι μόνο το Snack Bar μέσα στο λιμάνι, αλλά ακόμη και τα μαγαζιά, που ήταν ακριβώς στην είσοδο του λιμανιού, όλοι ξέρουμε το χάος του parking κι από φέτος το Καλοκαίρι, όλοι πια μπορούμε να απολαύσουμε τον απερίγραπτο λαβύρινθο στο νέο λιμάνι, όπου έτσι και μπεις βράδυ, μέσα στο απόλυτο σκότος, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσεις να ξαναβγεις και πώς και πότε...

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα σε μιαν από τις εσχατιές της Ελλάδας, στην Κάσο της άγονης γραμμής, στην Κάσο, όπου σπάνια προσεγγίζει καράβι, στην Κάσο, όπου επίσης σπάνια φτάνουν τουρίστες...

Η εικόνα, που ακολουθεί, είναι από το λιμάνι της Κάσου, ένα τυχαίο βράδυ των αρχών Ιουλίου... μια εικόνα, που μ' έκανε αμέσως να αναρωτηθώ αν θα αποκτήσει άραγε ποτέ η Μύκονος των μυρίων τουριστών και πλοίων λιμάνι με τέτοιο φωτισμό και χώρο...

Πλώρη για τον Γυαλό

Στο προαύλιο της Τουρλιανής

Αγριολούλουδα στην Μικρή Βενετία