"Μυστήριο στην Μύκονο"

Άλλο μυστήριο και τούτο: εκεί που νόμιζα πως εδώ και χρόνια είχα τελειώσει με τα αστυνομικά και τα "θριλεροειδή" μυθιστορήματα έπεσα πάνω στο "Μυστήριο στην Μύκονο" του Jeffrey Siger, ενός Αμερικανού δικηγόρου, πούχει κι αυτός διαλέξει για πατρίδα της ψυχής του το νησί...
Η αλήθεια είναι, λοιπόν, πως τα αστυνομικά έχουν από χρόνια πάψει να με συγκινούν, η αλήθεια είναι πως αγόρασα το βιβλίο πιο πολύ από περιέργεια, για να δω, δηλαδή, πώς βλέπει ένας ακόμη ξένος την Μύκονο, και διόλου δεν περίμενα ότι θα κατάφερνα να το τελειώσω κιόλας!..
Το παραδέχομαι: το βιβλίο με αιχμαλώτισε αμέσως και το διάβασα απνευστί, με τον σχεδόν ανώριμο, βιαστικό τρόπο που διαβάζαμε όταν ήμασταν νέοι!
Η πλοκή του βιβλίου εξαιρετική και αρκούντως αληθοφανής.
Ο ρυθμός γρήγορος, κινηματογραφικός - αμερικάνικος, θάλεγαν κάποιοι και θάχαν δίκηο - πολύ σωστά επιλεγμένος, ειδικά για τέτοιου τύπου ανάγνωσμα.
Η δομή, τα κεφάλαια και τα υποκεφάλαια, σοφή και η αφήγηση υπό το διαδοχικό πρίσμα των διαφόρων πρωταγωνιστών επιτρέπει στον αναγνώστη να προσεγγίσει τους χαρακτήρες, να παρασυρθεί απ' αυτούς και τον τρόπο της σκέψης τους, να τους "αγαπήσει" ή να τους "μισήσει"...

Θα σταθώ, όμως, ιδιαιτέρως στον γενικότερο λόγο του συγγραφέα. Ο τρόπος που γράφει για την Μύκονο και την πραγματικότητά της προδίδει παρατηρητικότητα και διεισδυτικότητα, δείχνει αγάπη για τον τόπο κι ακόμη πόνο για τα κακώς κείμενα, που θίγει με έναν λεπτό, ευφυή και κάπως "ειρήσθω εν παρόδω" τρόπο.
Από την άποψη αυτή, θα συνιστούσα σ' όσους έχουν κάποιο αξίωμα στο νησί να δουν την αστυνομική πλοκή περισσότερο ως επιφάνεια και πρόσχημα, που χρησιμοποιήθηκε για να πει ο συγγραφέας ό,τι νόμιζε πως έπρεπε να πει... θα συνιστούσα να σκύψουν ορισμένοι πάνω από τις πολλές διάσπαρτες παρατηρήσεις του, προκειμένου να αντιληφθούν πώς βλέπει τον τόπο τους και τους κατοίκους - προύχοντες, ιθύνοντες και μη - ένας ξένος και πώς τον βιώνει, πώς τον κρίνει, τι θάθελε, τι περιμένει, τι προσδοκά. Ο Siger παρατηρεί και σχολιάζει με αγάπη και συχνά με κατανόηση, με λεπτή ειρωνία, αλλά ποτέ με κακεντρέχεια ή με ύφος αυθεντίας...

Το βιβλίο πάει έτσι πολύ πέρα από τα όρια του είδους του, γίνεται η φωνή πολλών ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων, που παρεπιδημούν στην Μύκονο, και γι' αυτό κι ελπίζω όσοι έχουν λόγο στην Μύκονο να ξεπεράσουν γρήγορα το παιχνίδι της ταύτισης των χαρακτήρων με πραγματικά πρόσωπα και να συγκεντρωθούν στον βαθύτερο λόγο του Siger, να τον αφουγκρασθούν και να διακρίνουν σ' αυτόν τον λόγο τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης του βιβλίου.