"Ρωτούσε για την ακρίβεια..."

Christos Zampounis, originally uploaded by Aster-oid.

Οφείλω να ομολογήσω ότι με τον κ. Χρήστο Ζαμπούνη και μ' όσα γράφει δεν συμφωνώ συχνά - αλλά αυτό, φυσικά αφορά εμένα κι όχι τον ίδιο... που δεν το ξέρει καν ο άνθρωπος και συνεχίζει να γράφει και καλά κάνει, δηλαδή!..
Ωστόσο, το χθεσινό (27/7/2008) άρθρο του στο "Πρώτο Θέμα", σχετικά με την ακρίβεια στην Μύκονο, δεν μπορεί παρά να με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: η ακρίβεια καλπάζει και καλπάζει εν μέσω γενικευμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και, σ' ότι αφορά την Μύκονο ειδικά, εν μέσω πτωτικών τάσεων στις αφίξεις τουριστών και στις κρατήσεις δωματίων.
Μπορεί τα Σαββατοκύριακα το νησί να δείχνει αρκετά γεμάτο, αλλά όσοι με τον καιρό έχουν μάθει ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια, αντιλαμβάνονται ότι μεγάλο μέρος της κίνησης στους δρόμους οφείλεται στα κρουαζιερόπλοια και στους περαστικούς επιβάτες τους, ενώ έτσι κι αλλιώς τις καθημερινές ο κόσμος είναι σαφώς λίγος - λιγότερος από τον αναμενόμενο για τέλη Ιουλίου - παντού: στους δρόμους, στις παραλίες, στα εστιατόρια...
Δεν έχω καμμιάν αμφιβολία ότι οι παντός είδους εμπορευόμενοι (σ)την Μύκονο έχουν από χρόνια υιοθετήσει μια φιλοσοφία και πρακτική τύπου "Ου παντός πλειν ες Μύκονον"... και αυτή η πρακτική καλώς ή κακώς τους έχει αποδώσει, μέχρι σήμερα...
Η σημερινή οικονομική κρίση, όμως, έχει πρωτόγνωρη έκταση και βάθος. Πιέζονται αφόρητα τώρα και οι μεσαίες τάξεις σ' όλον τον κόσμο, αισθάνονται απειλούμενες, βιώνουν ανασφάλεια!
Πόσο μπορεί και πόσο επιτρέπεται να διατηρούνται οι ίδιες πρακτικές, όταν το οικονομικό περιβάλλον αλλάζει τόσο ραγδαία επί τα χείρω;
Γιατί να πρυτανεύει πάντα η νοοτροπία του ότι "σε συνθήκες κρίσης και οικονομικής ύφεσης, ανεβάζω τις τιμές, ώστε να βγάζω τα ίδια ή και περισσότερα, με λιγότερους πελάτες και καταναλωτές";

Πόσο σωστή οικονομικά είναι αυτή η σχολή σκέψης; Μια σχολή, που δεν απαντάται, βέβαια, μόνον στην Μύκονο, αλλά σ' όλη την Ελλάδα - και φυσικά στις ΔΕΚΟ, κατ' εξοχήν! Μας απασχολεί ιδιαίτερα εδώ, όμως, επειδή εδώ οι τιμές ήταν έτσι κι αλλιώς πάντα υψηλές, συχνά παράλογα και αδικαιολόγητα υψηλές...
Κι ας μη ακούσω ως απάντηση τα τετριμμένα περί υψηλής ποιότητας υπηρεσιών, γιατί η ποιότητα των υπηρεσιών ούτε ισχύει παντού ούτε δικαιολογεί πάντα πειστικά το ύψος των τιμών...
Πώς, ας πούμε, δικαιολογείται σε ένα ώς πρόσφατα μεσαίο από κάθε άποψη εστιατόριο στην Χώρα - το "Fato A Mano", συγκεκριμένα - να ανεβαίνουν ξαφνικά οι τιμές του κατακόρυφα και να κοστίζει φέτος μια μερίδα φέτα τηγανητή με μέλι ακριβώς 10 (δέκα) ευρώ; Τρεισήμισυ χιλιάδες παλαιές Ελληνικές δραχμές, για όσους γνωρίζουν και θυμούνται και ενδιαφέρονται... Περίπου όσο δυό κιλά φέτα αγορασμένη την ίδια μέρα στο Super Market "ΦΛΩΡΑ"...
Υπάρχει κάποια εξήγηση, βασισμένη στην οικονομική θεωρία και στην κοινωνική παρατήρηση;
Ή μήπως η κατάσταση εξηγείται μόνον με τον όρο "αρπαχτή";
Υπάρχει, τελικά, προοπτική για τον Ελληνικό Τουρισμό, πάνω σε τέτοιες ράγες;
Ο κ. Ζαμπούνης - έστω κι αν, κακώς, δεν μιλάει με ονόματα... - δείχνει να αμφιβάλλει... Και μαζί του σίγουρα αμφιβάλλω κι εγώ...
Ακούει άραγε κανείς; Και (θα) κάνει κανείς τίποτε, για να ξεφύγει ο ευλογημένος τόπος μας από τον παραλογισμό αυτό, που υπονομεύει το μόνο οικονομικό μας ατού, τον Τουρισμό;