Καμινάδες

Της Μυκόνου η καρδιά...

... δεν θα μπορούσε νάναι παρά από βράχο - βράχο, που αντέχει στον χρόνο, στον καιρό... και στους ανθρώπους ακόμα... Θάναι εδώ αυτή η καρδιά για χρόνια πολλά, πολύ ύστερα από μας κι από τα παιδιά μας. Θάναι εδώ για πάντα, όταν θάχουμε πια γίνει σκόνη κι εμείς και τα σημερινά μας έργα, έργα Κυβερνητών, έργα αρχόντων κι έργα ταπεινών, που, όμως, το ίδιο την πληγώνουν...    

Soft Art - τέχνη για χάδι

Δεν ήταν πολλά αυτά, πούχε κανείς να δει στην Μύκονο την περίοδο του Πάσχα... Λίγες οι εκδηλώσεις - αλλά μία ξεχώριζε. Με την πρωτοτυπία της, τα χρώματά της, την αίσθησή της, πρώτα-πρώτα... 

Ο φίλος Δημήτρης Ρουσουνέλος και η Scala Shop Gallery επιμένουν κόντρα στους καιρούς να ανοίγουν διάπλατα και γενναιόδωρα, να προτείνουν πράγματα φρέσκα, να σκορπάνε χρώματα κι αισθήσεις στο Ματογιάνι. 

Έτσι για το φετινό Πάσχα πρότειναν την δουλειά της Άννας Θεοχαράκη, την "Soft Art" της, μια "γλυπτική" με υφάσματα και με κλωστές, μια τέχνη μαλακή, απαλή, που χαϊδεύει και χαϊδεύεται πάνω μας...

Κόκκινη κλωστή δεμένη - και κίτρινη και πράσινη και μπλε - δώστης κλώτσο ν' αρχινίσει... με χρώματα το Ματογιάνι να γεμίσει...

Έτσι κι έγινε... Με το εναρκτήριο λάκτισμα, που έδωσε ο Δημήτρης κι η Γκαλερί του, Μεγάλη Τετάρτη βραδάκι, 31 του Μαρτίου, άνοιξε η περίοδος των πολιτιστικών εκδηλώσεων και γεγονότων στο διψασμένο για τέτοια Ματογιάνι, στην Χώρα, στην Μύκονο... Και ξεχύθηκαν στο καλντερίμι τα χρώματα, χρώματα Πασχαλινά, χρώματα ανοιξιάτικα, εμποτισμένα όλα, θαρρούσες, στις αποχρώσεις των αγριολούλουδων της Μυκόνου...    

Των Μυκονιάτικων αγριολούλουδων, που κι αυτά επιμένουν θαυμαστά να ριζώνουν και ν' ανθίζουν κάθε Άνοιξη στο λιγοστό χώμα του νησιού, σε χαραμάδες βράχων και σχισμές απίθανες, σημαίνοντας την σπουδαιότητα του απροσδόκητου...

Όμορφη κι απαλή η τέχνη της Άννας Θεοχαράκη, προσφυής ο χαρακτηρισμός "Soft Art"...

Χρώματα, όπου πάει κι αναπαύεται το μάτι, ξεπλένεται το βλέμμα...

Τέχνη, που απευθύνεται και στην αφή ακόμα, χαϊδεύει το δέρμα ανακουφιστικά και χαϊδεύεται, αγκαλιάζεται με την παλάμη...   

Σε μιαν εποχή μηνυμάτων ζοφερών, που όλοι τάχουμε ανάγκη τα χρώματα και τα χάδια, η Άννα Θεοχαράκη μας τα πρόσφερε γενναιόδωρα και μετέλαβε επί τέλους φως η καθημερινότητά μας...

Ο Πέτρος απογειώνεται

Peter, the most famous pelican in the world and a trade mark of Mykonos, taking off...

Το καμπανάκι στο Αη-Νικολάκι

Η λάμπα

Στην Ψαρού

Τόχω δηλώσει πως στην Ψαρού δεν πάω ποτέ για μπάνιο, αλλά έχω μια φίλη φανατική, που η ξαπλώστρα της νοιώθει προδομένη - έχει πολύ καιρό να την δει, αλλά, παρ' όλ' αυτά, η ξαπλώστρα της μένει πιστή... μ' άλλον δεν πάει!!!  

Το Mojito στο "La Scarpa"

Μια και μιλάμε για σταθερές υπηρεσίες (βλ. αμέσως προηγούμενη ανάρτηση), το αγαπημένο "La Scarpa" άλλαξε λογότυπο φέτος, αλλά το Mojito του παραμένει πάντα μοναδικό και σταθερά αξεπέραστο!   

Το νέο λογότυπο σε φρέσκες, Μυκονιάτικες μπλε αποχρώσεις:

Ένας Αθηναίος (πιστός) στην Μύκονο

Αλλά για πόσο ακόμη;

Για τον εαυτό μου μιλάω... Μερικές φορές, βλέπετε, ακόμα κι εγώ, ο επί 35ετία πιστός(σύνταξη θάπαιρνα φέτος!!!), αναρωτιέμαι για πόσο ακόμη θα αντέχω να μένω πιστός - και αυτό το "αντέχω" το εννοώ οικονομικά!

Γιατί κάθε πίστη θέλει ψυχή βαθειά, αλλά στην περίπτωση της Μυκόνου θέλει και τσέπη βαθειά...  

Κι από ψυχή έχω άφθονη, αλλά από τσέπη δεν πάω και πολύ καλά τελευταία!!!

Όσο μπορεί, αυτό το blog λέει κάποιες αλήθειες... όσες αλήθειες προλαβαίνει, όσες υποπίπτουν στην αντίληψή του. Και τις λέει από την υποκειμενική του σκοπιά, αλλά πάντα με αγάπη για το νησί.

Πέρυσι, τέτοιο καιρό πάλι, μόλις είχα επιστρέψει από ένα ακόμη Πάσχα στο νησί, είχα γράψει  τις εντυπώσεις μου, βλέποντας πως η κρίση - ακόμα και στην ήπια περσινή της μορφή - χτυπούσε ήδη την πόρτα της Μυκόνου, όσο κι αν πολλοί από τους Μυκονιάτες δεν άκουγαν τον χτύπο... Ωστόσο, πολλοί, για να μη πω όλοι, δεν άκουσαν τίποτε, τελικά, ούτε πέρυσι ούτε φέτος, αλλά κάποτε η οργάνωση του τουρισμού στην βάση της απλοϊκής σύλληψης ότι "Μύκονος είμαστε κι όλοι θάρθουνε, όλοι θάρχονται έτσι κι αλλιώς πάντα!" τελειώνει... τέλειωσε ήδη, μη γελιόμαστε.

Ταξίδεψα Μεγάλη Πέμπτη απομεσήμερο, τελευταία εργάσιμη για την μισή Ελλάδα και μέρα επίσημης έναρξης των Πασχαλινών διακοπών, και ο δρόμος για τον Πειραιά ήταν άδειος, όπως μισοάδειο ήταν και το καράβι. Φίλος, που χρειάσθηκε εισιτήριο για το αυτοκίνητό του στις 3.45 με το SPEEDRUNNER, που έφευγε στις 4, το βρήκε αμέσως. Άδειο το γκαράζ του πλοίου, άδεια και η αίθουσα των επιβατών...

Η πλατεία της Άνω Μεράς, το βράδυ της Ανάστασης, χωρίς κανένα συνωστισμό, για πρώτη φορά από τότε που κάνω Ανάσταση στην Τουρλιανή - και μιλάμε για πολλά χρόνια. Ο κόσμος κυκλοφορούσε άνετα, πηγαινοερχόταν...

Σε όσα εστιατόρια έφαγα, δεν χρειάσθηκα κράτηση και σε όλα τα μπαρ, ακόμα και στα πολυαγαπημένα και άλλοτε πολυσύχναστα, το "Scarpa" και το "Caprice", υπήρχε πάντα θέση και τραπέζι καλό ελεύθερο...

Τα ενοικιαστήρια στην Χώρα πολλά. Στο Ματογιάνι, η "NIKE" έκλεισε, το "Coffee Cat" έκλεισε, η Γκαλερί του Καίσαρη έκλεισε - στην θέση της άνοιξε κατάστημα της "EUROBANK" - σημάδι των καιρών, προφανώς: η Τέχνη γονατίζει οριστικά μπροστά στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που κάποτε τα λέγαμε απλώς Τράπεζες... Ακόμα κι η "CITIBANK", στον δρόμο για το αεροδρόμιο, έκλεισε, πάντως - αλλά αυτό μάλλον έχει σχέση με την γενικότερη αλλαγή πολιτικής του "CITIGROUP" και όχι με την Μύκονο.

Έκλεισε κι ο "Βιλδιρίδης" με τα κοσμήματα - φήμες, που δεν ξέρω, βέβαια, αν αληθεύουν, λένε πως του ζητήθηκε "αέρας" 800.000 ευρώ για την ανανέωση του συμβολαίου... Αέρας κοπανιστός και πώς να τα δώσει ο άνθρωπος σε τέτοιες εποχές - κλειστό κι ακόμη ανοίκιαστο μένει το μαγαζί του, πάνω στο Ματογιάνι... Ανήκουστο θάταν αυτό κάποτε!

Το πολυδιαφημισμένο "COO" κλειστό κι αυτό - κάπου πήρε το μάτι μου πως ίσως ανοίξει μέσα σε ξενοδοχείο.

Μια Μύκονος σχεδόν άδεια, μια Μύκονος με μαγαζιά, που κλείνουν κι ανοίγουν από την μια χρονιά στην άλλη ή με μαγαζιά, που ανοίγουν μόνο τις μέρες αιχμής και κλείνουν αμέσως μετά - όπως, φέτος το Πάσχα έκαναν το "Scarpa", η "Αίγλη" ή το "Sea Satin" - μπορεί να μη προβληματίζει πολύ τον επισκέπτη, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να κάνει πολύ κακό σε ένα νησί, που οικονομικά βασίζεται στον τουρισμό κι έχει υποδομές φτιαγμένες για μεγάλο αριθμό τουριστών.

Ο οικονομικά, ο σταθερά και μακροπρόθεσμα, αποδοτικός τουρισμός ξεκινάει από τον επαναλαμβανόμενο τουρίστα κι ο επαναλαμβανόμενος τουρίστας έλκεται από το σταθερό περιβάλλον, από τις γνώριμες και σταθερού επιπέδου υπηρεσίες, τις οποίες του παρέχουν τουριστικές επιχειρήσεις, που τις ξέρει και τον ξέρουν. Αν λείψουν οι επαναλαμβανόμενοι τουρίστες, αν μειωθεί ο τουρισμός, οι επιχειρηματίες θα υποφέρουν, θα γονατίσουν, οι αναξιοποίητες υποδομές θα αφεθούν στην τύχη τους, θα ρημάξουν μοιραία, η συνολική εικόνα θα υποβαθμισθεί, θα αρχίσει ο φαύλος κύκλος...

Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, προσαρμόζεται στα μικρότερα εισοδήματα, κατεβάζει απρόθυμα, αλλά αναγκαστικά, το βιοτικό του επίπεδο, μετράει διπλά και τριπλά, πριν κάνει ένα έξοδο, το ρηχό glamour δεν πουλάει πια, δεν έχει ζήτηση. Η καμπάνια του ΕΟΤ μοιάζει αναιμική, άνευρη, το διεθνώς δυσμενές κλίμα για την Ελλάδα αναμένεται να καθρεφτισθεί και στην τουριστική κίνηση, οι φθηνότεροι ανταγωνιστές μας καραδοκούν.

Όλοι μας ισορροπούμε χαμηλότερα, η  Μύκονος και η νοοτροπία των επιχειρηματιών του τουρισμού στο νησί πότε θα αλλάξει;

Η φωτογραφία είναι από ένα κατάστημα ρουχισμού στην Μικρή Βενετία - δεν ξέρω αν αυτό είχε πράγματι χαμηλές τιμές, αλλά είχε τουλάχιστον πινακίδα προσαρμοσμένη στο πνεύμα των καιρών. Τα υπόλοιπα μαγαζιά δεν είχαν ούτε τιμές ούτε πινακίδα σε πνεύμα αντίστοιχο... αλλά ο χρόνος τρέχει!..         

Ανάσταση!

Ούτε που θυμάμαι πόσες Αναστάσεις έχω κάνει στην Μύκονο... Μέρες του Πάσχα και μέρες της Άνοιξης είναι πάντα μαγευτικό το Αιγαίο, πανέμορφες οι Κυκλάδες, γλυκειά η Μύκονος, με εκείνο το χαλί των πολύχρωμων αγριολούλουδων, που απλώνεται σχεδόν παντού, πάνω στην χέρσα γη της, και της δίνει όψη τελείως διαφορετική...

Έτσι και φέτος που το νησί μέτρησε τους φίλους του, φέτος που βρήκε να της λείπουν πολλοί απ' όσους βρίσκονται συνήθως εκεί για όλους τους λάθος λόγους, δεν θα μπορούσα να λείπω...

Ξανά εκεί, λοιπόν, και φέτος, πάντα εκεί... στην Μύκονο, στην Άνω Μερά, στην Τουρλιανή...

    

Είναι όμορφη αυτή η άπλα στην πλατεία της Άνω Μεράς, ακριβώς έξω από τον περίβολο του αγαπημένου Μοναστηριού... Κι ακόμη πιο όμορφη και κατανυκτική ήταν φέτος, τούτη την περίεργη χρονιά, δίχως τον συνηθισμένο συνωστισμό και δίχως τους παρείσακτους κοσμικούς να ανταλλάσσουν φιλιά στον αέρα και χαμόγελα δίχως λόγο και περιεχόμενο...

Η πιο όμορφη, η πιο μαγική ώρα, είναι πάντα εκείνα τα λίγα λεπτά, που έχουν όλα σκοτεινιάσει, που η πλατεία φωτίζεται μονάχα από το Άγιο Φως, καθώς αναπηδάει από κερί σε κερί και πληθαίνουν οι φωτίτσες ολόγυρα...   

Δεν μιλάει κανείς εκείνη την ώρα - μονάχα μια προσμονή κατανυκτική κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα... 

Τα πρόσωπα γλυκαίνουν!

Τα χέρια προστατεύουν τις φωτίτσες...

Μέχρι να βγουν στο κέντρο της πλατείας οι ιερείς και η ακολουθία τους, μένει πάντα λίγος χρόνος για περισυλλογή, για ευχαριστίες σιωπηλές, που αξιωθήκαμε μιαν ακόμη Ανάσταση με υγεία...

Κι είμαστε τώρα πάλι έτοιμοι εσωτερικά για το "Χριστός Ανέστη"... 

Όλοι εκεί, όλοι έτοιμοι, όλοι προσηλωμένοι! Πιστοί κι άπιστοι, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες... Για όλους έχει ο Θεός, για όλους έχει Πάσχα κι Ανάσταση, Ελληνικό Πάσχα, Ελληνική Ανάσταση!

Κανένας τόπος και καμμιά γιορτή δεν μπορεί να συγκριθεί με το Πάσχα στην Ελλάδα - κι όσοι έχει τύχει να βρεθούν στο εξωτερικό για Πάσχα καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ!

Πουθενά αλλού δεν συναντάμε την βαρειά ατμόσφαιρα της Ελληνικής Μεγάλης Εβδομάδας, πουθενά αλλού την κατανυκτικότητα αυτή, που οδηγείται έτσι στην βαθύτατα αναγκαία κορύφωση της Μεγάλης Παρασκευής και στην επακόλουθη κάθαρση της λαμπρής νύχτας του Μεγάλου Σαββάτου!

Τότε που με τους πρώτους φθόγγους του "Χριστός Ανέστη" σκάνε τα πρώτα πυροτεχνήματα - πότε προλαβαίνουν αλήθεια να συγχρονισθούν έτσι αποτελεσματικά οι "μπουρλοτιέρηδες" της Ανάστασης;

Γίνεται ξαφνικά η νύχτα μέρα, όλοι γελούν, όλοι φιλιούνται... κι όλοι προσπαθούν να προστατεύσουν  τα αυτιά τους!

Δεν ήταν διόλου διαφορετικά φέτος στην Ανάσταση της Τουρλιανής... Ο κόσμος λιγότερος, αλλά ίδια η μαγεία, ίδια η κοινή χαρά, ίδια η αγάπη, που ξέρει να μοιράζεται και πού και πώς... ίδια και τα πυροτεχνήματα!..  

Κι η  νύχτα γύρω μας είχε γίνει, όπως πάντα τέτοια βραδιά, ξανά κατακόκκινη, γιορτινά κατακόκκινη, καθώς παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, για το τραπέζι με την μαγειρίτσα και τα κόκκινα, τα κατακόκκινα αυγά...

Και του χρόνου, λοιπόν, νάμαστε καλά... νάμαστε καλύτερα!!!

Μεγάλη Παρασκευή

Η μέρα του μεγαλύτερου και πιο επίσημου πένθους για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία...

Μεσίστια η σημαία στην Παναγία την Τουρλιανή:

Οι φούρνοι ετοιμάζουν το ειδικό ψωμί της ημέρας, το Σταυρόψωμο...

Ο Επιτάφιος στολισμένος περιμένει το Άγιο Σώμα...

Ώρα περίπου 09:30 κι η λειτουργία της Αποκαθήλωσης στην Τουρλιανή αρχίζει...

Στην πόλη την τιμητική τους έχουν η Μητρόπολη και η Πανάχρα...

Εδώ, το Άγιο Σώμα έχει κιόλας αποτεθεί στον Επιτάφιο της Πανάχρας:

Καλό Πάσχα!

Λένε πως το παν στην ζωή είναι να έχεις στόχους... Ισχύει και για το Πάσχα!!!