Marianna Sangita and Daniel Kousathanas live...

... at the "Coffee Cat" Bar, on August 20, 2009.
Coffee Cat Bar customers and the duo's fans were really blessed that night!
Marianna and Daniel are two young Mykonians who have chosen to go unplugged and melodic. Daniel accompanies with his guitar and vocals this little wonder of a lady singer, Marianna, who sings jazz and pop standards. Her deep and sensual voice takes listeners to a special private place they never want to get away from. And, in fact, they don't for as long as her singing goes on!..

CYANNA in concert - A night to remember!

Super Paradise beach...
August 8, 2009...
CYANNA with singer Spyreas Sid, one of the most energetic performers I have ever seen live...
A night to remember... absolutely!..

Scalashopgallery

On the alley... To the light...

Mykonos Composition XI

Mykons Composition X

Ανάμεσα στις γυμνές - του Luis Orozco, να εξηγούμαστε!

Να ντύσουμε τις γυμνές, δεν το θέλαμε - αμαρτία θάτανε... oύτε και θα το μπορούσαμε, άλλωστε!.. Πόσω μάλλον όταν οι γυμνές είναι οι υπέροχες γυναίκες του Luis Orozco!
Μπορούσαμε, όμως, να γλεντήσουμε όχι, φευ, κυριολεκτικά με τις ίδιες, αλλά, τουλάχιστον, ανάμεσά τους!!!
Και το κάναμε. Και το καταφέραμε - γιατί πάντα, όταν μπλέκουν Μεξικανοί και Έλληνες μαζί, δεν μπορεί παρά να προκύψει γλέντι, ανεξάρτητα από την αφορμή, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει καν αφορμή!!!

Κι έτσι ακριβώς έγινε και το βράδυ της 6ης Αυγούστου, στο Scala Shop Gallery, πάνω στο Ματογιάνι, μ' αφορμή τα εγκαίνια της Έκθεσης "Desnudos" του Luis Orozco:

Γιατί, βέβαια, ο Δημήτρης Ρουσουνέλος, που ξέρει από γλέντια Ελληνικά, Κυκλαδίτικα, Μυκονιάτικα, δεν έβαλε μόνο τον όμορφο χώρο της Γκαλερί του, αλλά έβαλε εδώ και το κρασί και την Sangria, έβαλε το κέφι και το μεράκι του, όπως έβαλε και το χειροκρότημα:

Κι άναψε το αυτοσχέδιο γλέντι με φίλους κιθαρίστες, με χορεύτριες αυθόρμητες και με τραγούδια μεσογειακού τεμπεραμέντου - γιατί, ναι, το μεσογειακό τεμπεραμέντο ξέρει κι εκτείνεται από την Μύκονο ώς το Μεξικό!

Ήταν όμορφη και αισθησιακή η βραδιά των εγκαινίων - διαφορετική απ' όσες βιώνει συνήθως το "πολύπαθο" Ματογιάνι !!! - όπως όμορφη κι αισθησιακή ήταν κι η Έκθεση του Luis Orozco... που παρατείνεται ώς τις 20 του γλυκού αυτού Αυγούστου.

Πάντα τέτοια, Δημήτρη!

Πάντα τέτοια, Luis!

"Desnudos" de Luis Orozco

Για τον Μεξικανό ζωγράφο Luis Orozco είχα μιλήσει και πέρσι, τέτοιαν εποχή περίπου, μ' αφορμή άλλην έκθεσή του στην Μύκονο. Πολιτογραφημένος Μυκονιάτης πλέον, που συμπληρώνει 50 χρόνια μόνιμης παρουσίας και, κυρίως, μόνιμης, δημιουργίας στο νησί, ο Luis Orozco συνδέει σταθερά την ζωγραφική παράδοση της πατρίδας του και τις καλλιτεχικές διδαχές της Frida Kahlo και του Diego Rivera με την Ελλάδα, το φως των Κυκλάδων, την ανελέητη ένταση των χρωμάτων της Μυκόνου!

Η κατανόηση κι η συναίσθηση του έργου του προϋποθέτει, νομίζω, ένα πνεύμα κι ένα σώμα ανοιχτά στην ένταση της ζωής και στον αισθησιασμό, με την καλή τους έννοια...

Όχι, δηλαδή, με την έννοια του προκλητικά φτηνού κι ανέξοδου σεξουαλισμού, του χορού στα τραπέζια και στις μπάρες και του ποτού, που κατεβαίνει μονορούφι, για να παραγγελθεί αμέσως άλλο, δίχως χάσιμο χρόνου!

Μιλάω για εκείνο το αργό λίκνισμα, που αποτελεί πρόσκληση κι όχι πρόκληση βιαστική, στα όρθια...

Μιλάω για το ποτό, που κατεβαίνει σιγά-σιγά, γουλιά-γουλιά, αφού πρώτα, σταθεί για λίγο στον ουρανίσκο...

Μιλάω για το ανοιχτό παράθυρο στο φως και στην θάλασσα, για το αεράκι, που φυσάει και παρασύρει την κουρτίνα τόσο όσο για να προλάβουμε να κλέψουμε μια ματιά από το δωμάτιο και το κρεβάτι λίγο πριν ή λίγο μετά...

Μιλάω για εκείνον τον αισθησιασμό, που επιστρατεύει όλες τις αισθήσεις μαζί και σ' όλες μαζί απευθύνεται, για να γεννήσει λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα την επιθυμία, τον πόθο, τον έρωτα κι όχι το σεξ το στιγμιαίο, το φευγαλέο, το που σαν νοιώσιμο λησμονιέται την επόμενη στιγμή όπως λησμονιούνται τα σώματα των τυχαίων "συντρόφων", που απομακρύνονται δίχως να θυμηθούν να ρωτήσουν ένα όνομα, ένα γούστο, κάτι, τέλος πάντων...

Η καινούρια δουλειά του Luis Orozco, που από σήμερα κι ώς τις 16 Αυγούστου παρουσιάζεται στην "Scala Shop Gallery", του Δημήτρη Ρουσουνέλου, πάνω στο Ματογιάνι, εμπερικλείει, νομίζω, ακριβώς αυτήν την ποιότητα γνήσιου αισθησιασμού, που στοίχειωνε τον Picasso στην ζωή και στο έργο του, που σήμαινε σαλπάρισμα για τον "Μεγάλο Ανατολικό" του Ανδρέα Εμπειρίκου, που έπαιρνε την μορφή χονδρών σταγόνων ιδρώτα στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Οι καιροί μπορεί να μη είναι ποτέ από μόνοι τους έτσι αισθητικά ηδονικοί - και ειδικά οι δικοί μας δεν είναι ή, τουλάχιστον, δεν είναι πια! - κι είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη που δημιουργεί σ' όλους μας την υποχρέωση να πασχίζουμε περισσότερο για να τους κάνουμε αισθητικούς, όπως κι όσο τους πρέπει... Όπως κι όσο πρέπει και σ' εμάς και μας χρειάζεται!

Mykonos Composition IX

The sunset from the dock

The dancers

Green shutter

Beach Bar dancing

Sax on the beach