Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

The drowning sun

Κόκκινη σιδεριά

MYKONOS STAR Hotel offer

Το Mykonos Star είναι ένα πολύ καινούριο Ξενοδοχείο, στον πανέμορφο Πάνορμο της Μυκόνου, που πολύ συχνά μου στέλνει e-mails με ειδικές προσφορές. Αν κρίνω από το πότε άρχισα να λαμβάνω τέτοια ενημερωτικά e-mails, καθώς και από το γεγονός ότι οι προσφορές του αφορούν ακόμη και περιόδους αιχμής, θα πρέπει ο επιχειρηματίας να έχει καταλάβει έγκαιρα πώς συμπεριφέρονται σε περιόδους οικονομικής κρίσης - κι όπως έχω πει αυτό το blog, ανάμεσα στ' άλλα θα δημοσιεύει κάθε σχετική προσφορά από τουριστική επιχείρηση της Μυκόνου, για την οποία θα ενημερώνεται, ώστε να βοηθήσει και την τουριστική κίνηση, αλλά, κυρίως, στην διάδοση μιας σωστής επιχειρηματικής νοοτροπίας.
Διευκρινίζω ότι το Ξενοδοχείο δεν το έχω επισκεφθεί ούτε και μπορώ να αναλάβω οποιαδήποτε ευθύνη για όσα υπόσχεται στο site του, αλλά οι προσφορές του είναι εξαιρετικά ελκυστικές:


Mykonos Star special offer 01-15 June:


25€ per person per night in standard studio
28€ per person per night in sea view studio
35€ per person per night in sea view apartment
55€ per person per night in junior suite

Above rates are in double occupancy

Extra adult: 20€ per night

Child up to 10 years old: Free of Charge

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Ψηλά, στον Μύλο του Μπόνη ΙΙ

Ψηλά, στον Μύλο του Μπόνη Ι


Mykonos Hora as seen from the 500 years old Bonis Windmill, now a Museum of Agriculture.

...

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Το πνεύμα του πελεκάνου - και το σώμα του έργου της Βιβής Χανιώτη




Για το πνεύμα του πελεκάνου και τον συμβολισμό του μιλήσαμε πριν από 3-4 μέρες σ' αυτό το blog.
Από χθες, όμως, 21 Μαΐου, Κωνσταντίνου και Ελένης, που εγκαινιάσθηκε στην SCALA SHOP GALLERY, στο Ματογιάνι, η Έκθεση της Βιβής Χανιώτη με θέμα τον δημοφιλή αυτόν Μυκονιάτη, μπορούμε πια να μιλάμε και για το σώμα του...  Για το σώμα του με χρώματα και λεπτομέρειες, έτσι όπως μοναδικά το είδε η φωτογράφος και μας το παρουσιάζει. 


Η φωτογράφηση του πελεκάνου στον Γυαλό, μολονότι μπορεί να μοιάζει εύκολη υπόθεση, δεν είναι και τόσο. Το πουλί είναι πολυφωτογραφημένο, αεικίνητο και συχνά στρεσαρισμένο από τον κόσμο γύρω του. Μια καλλιτεχνική προσέγγιση, όπως αυτή, που έφερε σε πέρας η Βιβή Χανιώτη θέλει έμπνευση, χρόνο και επιμονή. Κι είμαι βέβαιος πως θα νοιώθει τώρα μεγάλη χαρά που οι κόποι της ανταμείφθηκαν και που το αποτέλεσμα την δικαίωσε πλήρως. 
Η υπαινικτική ματιά της φωτογράφου, μέσα από τα πρωτότυπα και εμπνευσμένα καδραρίσματα, που φαίνονται καθαρά ακόμα και σ' αυτές τις πρόχειρες φωτογραφίες από τα χθεσινά εγκαίνια, ξεπερνάει κατά πολύ την τουριστική εικόνα της πασίγνωστης, εμβληματικής, "μασκώτ" της Μυκόνου. Το σώμα του φωτογραφικού έργου της Βιβής Χανιώτη αγκαλιάζει για πρώτη, νομίζω, φορά με τόση στοργή και χρώματα γλυκά την τρέχουσα μετενσάρκωση του "Πέτρου", μας ανεβάζει στα φτερά του και μας παίρνει μαζί σε ένα χαλαρό πέταγμα πάνω από τον Γυαλό, τα καλντερίμια της Χώρας, τους Κάτω Μύλους, την Αλευκάντρα, όλα του τα στέκια...
Οι φωτογραφίες είναι τυπωμένες σε καμβά με πρωτοφανή και προφανή επιτυχία! Το τύπωμα μένει απόλυτα πιστό όχι μόνο στις δύσκολες λεπτομέρειες και στις λεπτές αποχρώσεις του θέματος, αλλά και στην ουσία της φωτογραφικής αποτύπωσης. Παραμένουν φωτογραφίες και κλασική φωτογραφική τέχνη, με τον τελαρωμένο καμβά να δημιουργεί την αίσθηση ενός ολοκληρωμένου έργου τέχνης, που πάει πέρα από την φωτογραφία.  



Η Φρατζέσκα Χανιώτη, αριστερά, με την φωτογράφο Βιβή Χανιώτη: εξαδέλφες, φίλες, συνεργάτιδες, με κοφτερό μάτι και και καλλιτεχνικό ένστικτο κι οι δύο. Δούλεψαν μαζί πάνω στο σώμα του φωτογραφικού έργου, στο concept και στο στήσιμο μιας από τις πιο πρωτότυπες Εκθέσεις φωτογραφίας στο νησί...   


... για να πάρει, κατόπιν, την σκυτάλη ο Δημήτρης Ρουσουνέλος και να φιλοξενήσει τα έργα στο προσωπικό του δημιούργημα, την SCALA SHOP GALLERY, στο πιο νευραλγικό σημείο, πάνω στο Ματογιάνι.


Αν σας φέρει ο δρόμος σας στην Μύκονο μέσα στο επόμενο δεκαήμερο, μέχρι τις 31 Μαΐου, που θα διαρκέσει η Έκθεση, μη αμελήσετε να κάνετε μια στάση και να δείτε τον γνωστό σας πελεκάνο μέσα από μιαν άλλη, πολύ διαφορετική, ματιά. Πιστέψτε με: δεν θα το μετανοιώσετε!   





Κι αν τυχόν πετύχετε στην Γκαλερί και τον ίδιο τον Δημήτρη, ζητήστε του να σας τρατάρει από το κελάρι του ένα ποτήρι από το (μονα)δικό του λευκό κρασί, που απελευθερώνει ξαφνικά κι απρόσμενα στον ουρανίσκο όλες τις μυρωδιές της Μυκόνου και τα μεράκια του οινοποιού!.. 
Πιστέψτε με και σ' αυτό...

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Το πνεύμα του πελεκάνου


Όταν ο πρώτος πελεκάνος προσγειώθηκε στην Μύκονο, κάπου στα 1958, και υιοθετήθηκε από τους νησιώτες, κανένας δεν μπορούσε  ακόμα να φαντασθεί ότι αυτό το νησί με το άγριο, σχεδόν αφιλόξενο,  τοπίο, έμελλε να αποκτήσει παγκόσμια ακτινοβολία κι ότι ένας ξένος, ένας πελεκάνος, που τρέχα γύρευε από πού ακριβώς κρατούσε η σκούφια του, θα γινόταν η "μασκώτ" του και το έμβλημά του. 
Μ' αρέσει να βλέπω έναν συμβολισμό εδώ... Μ' αρέσει να σκέπτομαι πως έτσι ήταν γραφτό να γίνει, για να συμβολισθεί η αγκαλιά, που άνοιξε γενναιόδωρα εκείνο το δυσπρόσιτο νησί του '50 και του '60 και χώρεσε μέσα της όλους τους "ξένους", Ελλαδίτες κι Ευρωπαίους κι Αμερικανούς, διάσημους και άσημους, "ρακένδυτους" χίπηδες και στυλάτους εστέτ, όλους αντάμα!
Ήταν τότε ακόμα η Μύκονος ένα νησί, όπου τα πλοία πιάνανε αρόδου - κι αυτό με δυσκολία - η ηλεκτροδότηση ήταν μακρινό όνειρο και το νερό το λέγανε νεράκι, αλλά ο Πέτρος ο πελεκάνος άραξε εκεί έτσι κι αλλιώς... για πάντα. Μετενσαρκώνεται κατά καιρούς, αλλά δεν αποχωρίζεται την Μύκονο!
Κι όποτε, καμμιά φορά, βλέπω έναν από τους πελεκάνους του Γυαλού να ανοίγει ξαφνικά τα φαρδιά φτερά του, να απογειώνεται για μια μεγάλη βόλτα πάνω από την Χώρα, πριν προσγειωθεί ξανά είτε μέσα στο Παλιό Λιμάνι είτε στην αμμουδιά, πλάι στο Αη-Νικολάκι, σκέπτομαι πως έχει κι αυτό ακόμα τον συμβολισμό του, πως κι αυτό ακόμα παραπέμπει σε μας τους "ξένους", που αγαπήσαμε το νησί και που, όσο κι αν ανοίγουμε κι εμείς τα φτερά μας πού και πού για την Αθήνα ή για τόπους άλλους, για δουλειές ή για νέες εμπειρίες, πάλι στην Μύκονο επιστρέφουμε, πάλι στο Γυαλό και στο Άη-Νικολάκι, πάλι στις αμμουδιές με τα εξωτικά ονόματα, το Μπλυντρί και το Καλαμοπόδι, πάλι στο σεληνιακό τοπίο, που εδώ, όμως, το λένε Αγράρι.

Πίσω, λοιπόν, και πέρα από τον Πέτρο τον πελεκάνο και τ' αδέλφια του, τις γυναίκες και τα παιδιά του, υπάρχει το πνεύμα του - απείραχτο κι αυτό από το πέρασμα του χρόνου, περνάει από την μια γενιά Μυκονιατών στην άλλη κι αγκαλιάζει τις γενιές των πιστών "ξένων", που διαδέχονται κι αυτές η μία την άλλη. Όπως πίσω από την Μύκονο του βιαστικού τουρίστα, υπάρχει το αληθινό νησί, οι πραγματικοί άνθρωποι, με τις αγωνίες και τους φόβους τους, με  τις προσπάθειές τους να εξευμενίσουν τον καιρό και να εξημερώσουν την άγρια γη, με τα τραγούδια τους, που έρχονται από πολύ παλιά και με τα όνειρά τους, που πάνε πολύ μακριά στο μέλλον.    

Αυτό το πνεύμα κι αυτή την Μύκονο προσπαθούν πολλοί, ξένοι και ντόπιοι, να συλλάβουν και να αναδείξουν, γράφοντας, ζωγραφίζοντας, φωτογραφίζοντας. Όλοι το κάνουν με πολύ ψάξιμο κι   αγωνία, άλλοτε με λίγο τύχη κι άλλοτε με λίγο ένστικτο, αλλά ειδικά οι ντόπιοι το κάνουν και με την γνώση τους για το νησί, με το βίωμα το πατρογονικό και τα γονίδια, που φέρουν μέσα τους!  
Η Βιβή Χανιώτη, η δική μας Βιβή του φωτογραφικού blog "Μυκονίων Εικόνες", είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, ένας από τους ντόπιους, που ζει κι εργάζεται και φωτογραφίζει το δικό της νησί στην καθημερινότητά του, που αποτυπώνει με το δικό της ντόπιο βλέμμα αυτό το Μυκονιάτικο πνεύμα, το πνεύμα του πελεκάνου, που από τις 21 ώς τις 31 Μαΐου θα πετάει για χάρη μας από τον ένα τοίχο της SCALA SHOP GALLERY στον άλλο... αλλά πάλι και πάντα στον Γυαλό θα καταλήγει!..

Καλή επιτυχία, Βιβή!                 


Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Οι "Μυκονιάτες" στο FACEBOOK



Με κάθε ευκαιρία λέω σ' όλους πως το Internet δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου γύρω μας. Όλα τα καλά και τα κακά στον κόσμο μας, ακόμα και στον προσωπικό μας μικρόκοσμο, έχουν στο Διαδύκυο το είδωλό τους, το αντίστοιχό τους.
Και καθώς ο κόσμος γύρω μας γίνεται όλο και πιο περίπλοκος, καθώς όλοι μας έχουμε όλο και περισσότερες ανάγκες κι απαιτήσεις, τα διαδικτυακά μέσα κάνουν αυτόν τον κόσμο πιο προσιτό κι εύχρηστο σε όλους, ταχύτερα, ευχερέστερα προσβάσιμο.
Τα κοινωνικά δίκτυα, όπως είναι το FACEBOOK, που με τόση προχειρότητα δαιμονοποιείται, αλλάσχεδόν όλοι μετέχουν σ' αυτό, δεν είναι καθ' εαυτά ούτε καλά ούτε κακά.
Απλώς γίνονται καλά ή κακά, ανάλογα με την χρήση, που εμείς, οι χρήστες, τους κάνουμε, ανάλογα με το πώς τα αξιοποιούμε - και, ασφαλώς, η σωστή και πλήρης αξιοποίησή τους προϋποθέτει να γνωρίζουμε την φύση και τα όριά τους, να γνωρίζουμε τι μπορούν να κάνουν και πώς.
Τα προσωπικά μας δεδομένα κινδυνεύουν από το FACEBOOK όσο κι από έναν φίλο, τον οποίο κρίναμε λάθος και τον οποίο εμπιστευθήκαμε χωρίς να πρέπει, χωρίς να το αξίζει.
Με σωστή κρίση και χρήση, τα κοινωνικά δίκτυα προβάλλουν προσωπικότητες και έργα, ευνοούν την διάδοση της πληροφορίας, διυλίζουν τον προβληματισμό και μπορούν μέσα από τις διαδικασίες αυτές να φέρουν κοντά ανθρώπους με κοινό σκοπό και στόχο, μπορούν ακόμα και να επιτύχουν στόχους.

Τα γράφω αυτά, έχοντας τώρα στον νου την Σελίδα "Μυκονιάτες" του FACEBOOK. Μου φαίνεται πως οι Διαχειριστές της δίνουν εδώ ένα θετικό δείγμα χρήσης κοινωνικού δικτύου. Και το λέω αυτό, γιατί δεν είναι διόλου αμελητέο για μια μικρή τοπική κοινωνία να συναθροίζονται σε μιαν ιστοσελίδα 700 άτομα και επώνυμα να μοιράζονται μεταξύ τους τα τοπικά νέα, τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες, τις καταγγελίες και ό,τι άλλο προκύπτει κάθε φορά.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί κανείς με όλα όσα γράφονται, όπως, άλλωστε, δεν συμφωνούμε ούτε με όλα όσα πιστεύουν οι φίλοι μας ούτε με όλα όσα γράφει η εφημερίδα μας. Σημασία, νομίζω, κυρίως έχει να λέγονται και να γράφονται πράγματα δημόσια, να κυκλοφορούν ιδέες και προβληματισμοί και να υπάρχει άμεσα η δυνατότητα του αντίλογου και μέσα από αυτόν, η δυνατότητα του ελέγχου της ακρίβειας και της αξιοπιστίας όσων γράφονται κι όσων τα γράφουν. Με λίγα λόγια σημασία έχει η δυνατότητα της συνάθροισης στην ψηφιακή αυτή Αγορά και η συμμετοχή, η επώνυμη συμμετοχή, με το θάρρος της γνώμης, που έχει ο καθένας, με την ικανότητα της κρίσης του και με την αξιοπρέπειά του.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση των "Μυκονιατών" του FACEBOOK διακρίνω, ωστόσο, ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο: το γεγονός ότι η σελίδα συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων. Μολονότι τούτο είναι γενικά φυσικό για ένα δίκτυο, όπως το FACEBOOK, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ειδική σημασία του, καθώς όσοι ενδιαφέρονται μπορούν συχνά να βρουν εδώ διατυπωμένες ολοκάθαρα τις απόψεις και τα αισθήματα των νέων Μυκονιατών για τον τόπο τους, την ανησυχία τους για το μέλλον του νησιού, την αγανάκτησή τους για τις κάθε λογής παραβάσεις ή παρατυπίες, που μένουν ατιμώρητες με την ανοχή ή την συνενοχή όλων ή πολλών, τέλος πάντων.
Ειδικά όσοι δεν είμαστε ντόπιοι ή όσοι δεν κατοικούμε μόνιμα στο νησί δεν έχουμε συχνά - καλύτερα, δεν έχουμε ποτέ! - την δυνατότητα να ανοίξουμε μια πόρτα, να μπούμε με την μία σε έναν χώρο συνάθροισης νέων ανθρώπων και να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι ότι τελικά η ανθρωπογεωγραφία της Μυκόνου δεν είναι ούτε μόνον ούτε πάντα αυτή, που μονόπλευρα παρουσιάζεται στον Τύπο, στα blogs των ενηλίκων, στην Τηλεόραση. Οι νέοι Μυκονιάτες των 20 και των 30 χρόνων υπάρχουν, ζουν στην Μύκονο ή την επισκέπτονται τακτικά, δεν ασχολούνται αναγκαστικά όλοι με τον τουρισμό ούτε κι όλοι στοχεύουν στο εύκολο καλοκαιριάτικο χρήμα, συναναστρέφονται ο ένας τον άλλον, παρατηρούν γύρω τους και καταγράφουν, ανησυχούν όσο και πολλοί άλλοι για την πορεία του νησιού, σημειώνουν όσα τους αρέσουν κι όσα όχι, τιμούν την παράδοση, συμμετέχουν σ' αυτήν, προσπαθούν να την μεταδώσουν...
Κι όποιος τυχόν αμφιβάλλει δεν έχει παρά να κάνει μιαν επίσκεψη στην σελίδα τους...            
     

Δείπνο το ηλιοβασίλεμα στο GOLA


Το GOLA είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ιταλικό εστιατόριο με εξαιρετικό service, που άνοιξε πριν από λίγα χρόνια σε μιαν απλόχωρη ταράτσα, στο Ντραφάκι, απέναντι από τον στρογγυλό κόμβο, όπου καλώς ή κακώς στήθηκε η προτομή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις παραμονές των Δημοτικών Εκλογών του 2006.  
Καθώς δεν είναι μια απλή trattoria, δεν θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνεται στα φθηνά εστιατόρια της Μυκόνου. Παρ' όλ' αυτά, οι τιμές του δεν είναι απαγορευτικές, έστω κι αν δεν είναι για να τρώει κανείς εκεί κάθε μέρα. 
Η ταράτσα του GOLA είναι χώρος ιδιαίτερα ευχάριστος και δεσπόζει ψηλά πάνω από την Χώρα. Την θεωρώ ένα από τα ιδανικά σημεία για να δειπνήσει κανείς νωρίς, απολαμβάνοντας την θέα και τον ανοιχτό ορίζοντα, όσο έχει ακόμα φως - και, μάλιστα, το φως το ανεπανάληπτο της Μυκόνου και τα χρώματα της παλέτας του δειλινού της!

Ένα δείπνο νωρίς το βράδυ είναι κάτι, που δεν το συνηθίζουμε στην Ελλάδα κι ακόμη περισσότερο στην Μύκονο, όπου όλα  προγραμματίζονται και γίνονται αργότερα απ' ό,τι στην "κανονική" ζωή και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά τώρα ανάγκα και Θεοί πείθονται...  Αρχίζουν να αλλάζουν οι συνήθειές μας, μπορούν να αλλάξουν, ειδικά όταν υπάρχει και το κίνητρο μιας καλύτερης τιμής! Αυτό το κίνητρο το παρέχει τώρα το GOLA, προσφέροντας μιαν έκπτωση 25% στον τελικό λογαριασμό, όπως λέει στους πελάτες του με ένα μόλις χθεσινό e-mail κι ένα SMS στα κινητά.
Θεωρώ την πρωτοβουλία αυτή σπουδαία από μόνη της αλλά και ευρύτερης σημασίας για την Μύκονο και την φετινή τουριστική περίοδο, που πιθανόν να είναι δύσκολη για όλους.
Κι αν την δημοσιεύω εδώ, δεν το κάνω για διαφήμιση - τόχω δηλώσει πως αυτό το blog δεν κάνει διαφήμιση ούτε κριτική, αλλά απλώς ενημέρωση, ξεκινώντας από όσα βλέπω κι όσα δοκιμάζω εγώ ο ίδιος ως απλός περιηγητής, περιστασιακός κάτοικος, καταναλωτής.
Το δημοσιεύω, λοιπόν, μήπως κι αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους, για όλους. Και θα δημοσιεύσω κι ο,τιδήποτε άλλο σχετικό τύχει να με πληροφορήσουν ή να υποπέσει στην δική μου αντίληψη.
Το HAPPY HOUR, άλλωστε - ένα χρονικό τόξο, όπου προσφέρονται φαγητά και ποτά ακόμα και στο ήμισυ της συνηθισμένης τιμής τους - είναι ευρύτατης εφαρμογής θεσμός στην Αμερική και στην Ευρώπη, ακόμη και στα πιο φημισμένα τουριστικά θέρετρα, κι είναι ο πιο κατάλληλος καιρός να καθιερωθεί τώρα κι εδώ, στην Ελλάδα, στην Μύκονο...    

Πολλοί ξενοδόχοι στην Ελλάδα αποδίδουν τις υψηλές τιμές τους στο γεγονός ότι είναι μικρή, περιορισμένη σε 40-50 μέρες η τουριστική περίοδος - κι εννοούν μ' αυτό το High Season, στην διάρκεια του οποίου (νομίζουν ότι) πρέπει να κάνουν σχεδόν όλο τον τζίρο της χρονιάς. Αν, όμως, θέλουν να αλλάξει η κατάσταση, θα πρέπει οι ίδιοι να αναλάβουν πρωτοβουλία με ουσιαστικές προσφορές, που θα προσελκύσουν και ξένους και Έλληνες, που υπό τέτοιες συνθήκες μπορεί να προθυμοποιηθούν να μεταβάλουν συνήθειες. 
Αντίστοιχα και οι Έλληνες εστιάτορες αποδίδουν τις δικές τους υψηλές τιμές στο γεγονός ότι οι Έλληνες δειπνούν αργά, σε γενικές γραμμές, με αποτέλεσμα ένα τραπέζι εστιατορίου να αξιοποιείται μόνο μία φορά κάθε βράδυ. Αλλά κι αυτό μπορεί να αλλάξει, ειδικά στην διάρκεια της τουριστικής περιόδου σε πολυσύχναστα τουριστικά μέρη, όπως η Μύκονος. Με τόσο τουρισμό, όλο και κάποιοι θα υπάρχουν, που θα προτιμήσουν να φάνε νωρίς. Εν πάση περιπτώσει, αφού τα εστιατόρια είναι έτσι κι αλλιώς ανοιχτά από το απόγευμα, δεν χάνουν τίποτε να κάνουν προσφορές, όπως αυτή του GOLA, δοκιμαστικά και να δουν πώς θα κινηθεί η πελατεία τους...   
Καλή όρεξη και καλό ηλιοβασίλεμα!..