Θα το ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής πως τύχη αγαθή τόφερε πριν από λίγο καιρό και συναπαντήθηκα με μιαν όμορφη Μυκονιάτικη οικογένεια, που ξέρει την Μύκονο και την ιστορία της και την τιμά όπως μπορεί.
Σ' αυτό το πλαίσιο, η οικογένεια Συριανού έχει φτιάξει και λειτουργεί από το 2003 το "Paradision Hotel" ένα Ξενοδοχείο με ατμόσφαιρα αυθεντικά σπιτική - που, κατά την προσωπική μου άποψη και για το προσωπικό μου γούστο, είναι μεγάλο ζητούμενο στα Ξενοδοχεία γενικά.
Εδώ ένα τραπέζι στρωμένο, σαν να σε περιμένει η οικογένεια να σε καλωσορίσει, μια κουνιστή πολυθρόνα πιο πέρα, για να χαλαρώσεις, μια σκακιέρα στημένη για μιαν ώρα που θες να ξεφύγεις, δίχως να φύγεις - αυτά εννοώ "σπιτικά"...
Κι αυτά μετράω πιο πολύ... δηλαδή, με αφήνουν κάπως αδιάφορο οι ξενοδοχειακές παροχές, που περιλαμβάνουν γήπεδα και club και spa και εξωτικά εστιατόρια ή ό,τι άλλο επιτηδευμένο και σχεδιασμένο έτσι ώστε να σε κρατάει μέσα στο Ξενοδοχείο τις πιο πολλές ή κι όλες τις ώρες της ημέρας, στερώντας σου την ευκαιρία να βγεις έξω, να κυκλοφορήσεις ξυπόλητος σε μιαν αμμουδιά, να εξερευνήσεις και ν' ανακαλύψεις τον όποιο τόπο, νάρθεις σε επαφή με τους ντόπιους και την κουζίνα τους, να εκτεθείς, σε τελική ανάλυση, στην ελευθερία και στην ανεμελιά των διακοπών.
Δεν τις κατηγορώ τις παροχές και τις υπηρεσίες αυτές - είναι απλώς θέμα γούστου και προσωπικών αναγκών, εκτός από θέμα χρημάτων...
Το "Paradision", λοιπόν, είναι ένα Ξενοδοχείο στον Τούρλο, στο δρομάκι, που ξεκινάει από το καινούριο λιμάνι, από την "Ταβέρνα του Μαθιού" - με το φοβερό χοιρινό του κότσι (για να μη ξεχνιόμαστε κιόλας!!!) - κι ανηφορίζει προς τον πάνω δρόμο για το Φανάρι.
Η θέση του εξασφαλίζει θέα προς την Χώρα, που είναι εκτυφλωτικά άσπρη το Καλοκαίρι...
... προς το καινούριο λιμάνι της Μυκόνου και το πήγαιν' - έλα των εντυπωσιακών κρουαζιερόπλοιων...
... αλλά, ανάλογα με το γούστο και την διάθεση που έχει κανείς σε μια δεδομένη στιγμή, μπορεί να επικεντρωθεί και σε άλλης κατηγορίας θέα!!!
Το βέβαιο είναι πως για όλες τις διαθέσεις υπάρχουν τα ατμοσφαιρικά δωμάτια του "Paradision"...
... και, επίσης, οι βεράντες του...
Παρ' όλ' αυτά, πιστεύω πως ένα από τα δυνατά σημεία του Ξενοδοχεπίου παραμένει εκείνη η σπιτική ατμόσφαιρα, ο οικογενειακός χαρακτήρας, που περνάει από την ιδιοκτησία στην καθημερινή εξυπηρέτηση, καθώς δεν είναι Πακιστανός αυτός, που θα σε σερβίρει αλλά ούτε και Φιλιππινέζα εκείνη, που θα σου φτιάξει το κατά παραγγελία πρωινό σου...
Με λίγα λόγια, δεν ξέρω πολλά Ξενοδοχεία, που, αντί για cake από το Super Market, θα σου φέρουν cake φτιαγμένο από την μαμά της οικογένειας και γλυκό του κουταλιού από τα χέρια της...
Κι έτσι και το αλλάξουν αυτό, θάχουν να κάνουν μ' εμένα, πρώτ' απ' όλους!!!
