Δεν έχει εδώ πόρτα κλειστή!

My door will always be open to you, originally uploaded by Aster-oid (away).

Τα χρειώδη του Ελληνικού Καλοκαιριού

Summer essentials, originally uploaded by Aster-oid (away).

Στους Μύλους...

Windmill essentials, originally uploaded by Aster-oid (away).

Στις κολόνες...

The columns, originally uploaded by Aster-oid (away).

Κάποιοι επιμένουν στην Μύκονο της καρδιάς του Καλοκαιριού, με τον πολύ κόσμο, το "ξεσάλωμα", τον "τζερτζελέ"...
Αυτό τους λείπει κι αυτό έρχονται να βρουν...
Και καλά κάνουν, αφού αυτό χρειάζονται!.. Δεν μπορεί και δεν πρέπει κανείς να επικρίνει τους άλλους, για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουν να γεμίζουν κάθε φορά τις μπαταρίες τους. Δόξα τω Θεώ, οι τρόποι αυτοί είναι πολλοί και μπορούν να είναι απολύτως προσωπικοί. Και, επίσης, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν για όλους οι αντίστοιχοι τόποι, για να το κάνουν, όπως υπάρχουν κι οι αντίστοιχες εποχέςτου χρόνου...

Για κάποιους... για μένα... η Μύκονος είναι υπέροχη όλες τις εποχές του χρόνου... απλώς, γιατί κάθε εποχή αναδεικνύει ένα διαφορετικό της πρόσωπο και μπορεί ακόμα και να επαναπροσδιορίζει την σχέση μου με το νησί.
Και μια εποχή που φροντίζω πάντα να ξεκλέβω λίγο χρόνο, για μια πρώτη εβδομάδα διακοπών, είναι τα τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου. Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, βρίσκομαι στην Μύκονο και απολαμβάνω ένα νησί χαλαρό με κόσμο τόσο όσο, κατά την γνώμη και την ανάγκη μου, χρειάζεται, ώστε να έχει ζωντάνια το περιβάλλον, χωρίς να συνωστίζεσαι στο Ματογιάννι, χωρίς χρειάζονται κρατήσεις για να φας όπου θέλεις, χωρίς να ανησυχείς για τον αν θα βρεις ξαπλώστρα στην παραλία...

Το σπουδαιότερο, όμως, ίσως να είναι ο καιρός. Έχει μια γαλήνη η θάλασσα πάντα, τέτοιαν εποχή. Τα χρώματα του νησιού παίρνουν ζωή στο φως. Κι ο άνεμος σαν κάπου να λουφάζει, για να συγκεντρώσει δυνάμεις και να αρχίσει από τον Ιούλιο τα ανελέητα εκείνα παιχνίδια του, εξορμώντας από την φωλιά του Αιόλου, στο στενό του Τσικνιά, ανάμεσα Μύκονο και Τήνο...

Η Μελισσούλα

Μόλις προχθές, πέρασε μαζί μου λίγες ώρες στην Γενεύη και μου δώρισε τις μόνες ηλιαχτίδες, που αξιώθηκα σ' ένα συννεφιασμένο διήμερο!
Την ευχαριστώ και της εύχομαι, με τον τρόπο, που ξέρω, καλώς να έρθει σήμερα στην Αθήνα!..

Όταν γυρίζω...

... πάντα ανοιχτή η πόρτα μου...

Όσο θα λείπω...

... - που δεν θάναι για πολύ - μπορεί νάναι κλειστή η πόρτα... αλλά είναι από τις πόρτες, που σκαρφαλώνει κανείς και μπαίνει, αν τόχει ανάγκη!..

Ηλιοβασίλεμα στο Παλιό Λιμάνι...

... κι ένας γλάρος... Οιωνός καλός για ταξίδι!..

Κι οι βάρκες ακόμα...

... αναπαύονται, και τα σχοινιά χαλαρώνουν κι αυτά... στον Ορνό...

Στο Νέο Λιμάνι

Στην Αγιά Σοφιά

Ψηλά, πάνω από το Νέο Λιμάνι, μια λεπτομέρεια...
Ακόμα κι η εγκατάλειψη μπορεί νάναι κατακόκκινη... Σαν φωτιά...

Στο παγκάκι της Μπάνκας

Στον μώλο

Και μαζί και μόνοι...

Φαγητό στην Μύκονο και άλλα τινά

Ο φίλος Δημήτρης δεν είναι μόνον blogger ούτε μόνον επαγγελματίας του κλάδου του...
Είναι, πρωτίστως, Μυκονιάτης, με γνώση για τον τόπο του και με αγάπη γι' αυτόν! Αγάπη, που καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της ιστορίας και της γεωγραφίας του νησιού, των ανθρώπων του, των δραστηριοτήτων του... Κι η αγάπη, στην περίπτωση αυτή, όπως και σε κάθε περίπτωση, ξεκινάει από πόνο και ψάξιμο και - σπουδαίο εξ ίσου αυτό - καταλήγει στο μοίρασμα!
Μόλις προχθές ο Δημήτρης έκανε μιαν ενδιαφέρουσα ομιλία στην Μύκονο, στο πλαίσιο του προγράμματος εκδηλώσεων Aegean cuisine - Η Αιγαιοπελαγίτικη κουζίνα, και το κείμενο της ομιλίας του δημοσιεύεται πλέον στο blog του, εδώ...
Είναι γνώστης του αντικειμένου ο Δημήτρης και, κυρίως, μιλάει από πρώτο χέρι για πράγματα, που έχει δοκιμάσει, που έχει μαγειρέψει κι ο ίδιος!

Από το κείμενο αυτό θα πάρω την αφορμή, όμως, να εκφράσω κι εγώ ορισμένες σκέψεις, ευρύτερες, γιατί στο κάτω-κάτω το θέμα της Ελληνικής κουζίνας έχει τις αναλογίες του και στην υπόλοιπη κοινωνία μας... Δεν είναι ξεκομμένη η αντιμετώπισή της από τις υπόλοιπες παθογένειές μας!
Το πρώτο ζήτημα, λοιπόν, που πρέπει να υπογραμμισθεί είναι πως Ελληνική κουζίνα υπάρχει - αν μη τι άλλο, γιατί μια εθνική κουζίνα, στην βάση της, δεν είναι τίποτ' άλλο παρά το μαγείρεμα τοπικών προϊόντων με τρόπους εύκαιρους για έναν συγκεκριμένο τόπο, με συγκεκριμένες ανάγκες, σε μια συγκεκριμένη εποχή. Και, δόξα τω Θεώ, τοπικά προϊόντα έχουμε, τα οποία αφαλώς και μαγειρεύουμε με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικά παντρέματα, ανάλογα με τις ιστορικές περιόδους και τις επαφές με άλλους ανθρώπους, άλλους λαούς - κατακτητές ή όχι - άλλα ήθη και έθιμα.
Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά του Αιγαίου, που πάντα είχαν τα προϊόντα τους - λίγα ή πολλά, ταπεινά ή ευγενή - και πάντα είχαν τους τρόπους τους ΚΑΙ σ' επαφή να έρχονται με άλλους λαούς και πολιτισμούς ΚΑΙ να μπολιάζουν και να πλουτίζουν, με την επαφή αυτή, τον δικό τους πολιτισμό, τις συνήθειες, την καθημερινή ζωή.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τι συμβαίνει σήμερα και πόσο αξιοποιούμε, αλλά και προβάλλουμε, αυτήν την κουζίνα. Μερικές φορές την απαξιώνουμε ή την περιφρονούμε, αρνούμαστε την ύπαρξή της και την αξία της, από άγνοια ή ξιππασιά ή για ευκολία.
Ωστόσο, μια τοπική κουζίνα, πέρα από την όποια διατροφική αξία της, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, στοιχείο, που μας δένει με τον τόπο μας, ψηφίδα στον πολιτισμό μας... Κι επειδή ζούμε σε μιαν οικονομοκεντρική εποχή, να πούμε πως έχει - μπορεί, δηλαδή, να έχει - ΚΑΙ οικονομική αξία, χαρακτηριστικά μεγάλη, ειδικά σε τουριστικές χώρες, όπως η Ελλάδα, και, ακόμη ειδικότερα, σε τόπους, που προσελκύουν μεγάλους αριθμούς τουριστών, όπως η Μύκονος.
Αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει κι ότι αξίζει η Ελληνική, η Αιγαιοπελαγίτικη, η Μυκονιάτικη κουζίνα, κάνουμε ένα πρώτο βήμα προς την συστηματική καλλιέργεια και ανάδειξη τοπικών προϊόντων. Η ενέργεια αυτή, με την σειρά της, μπορεί να δημιουργήσει οικονομικές δραστηριότητες από αυτές, που επανασυνδέουν τους κατοίκους και, μάλιστα, τους νέους, με τον τόπο τους κι αυτό είναι κάτι, που πρωτίστως έχουν ανάγκη τα νησιά μας. Οι οικονομικές δραστηριότητες, που δεν έχουν άμεση σχέση με τον τουρισμό και δεν περιορίζονται από την δική του εποχικότητα, μπορούν, μαζί με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, να κρατήσουν κόσμο και τον Χειμώνα στα νησιά, να διατηρήσουν την ζωντάνια, την κίνηση, την ζωή την ίδια, που απαιτείται, ώστε αλυσιδωτά να ακολουθήσουν κι άλλες δαστηριότητες οικονομικού ή εμπορικού ενδιαφέροντος.
Ο τουρισμός είναι ασφαλώς σπουδαία οικονομική διέξοδος για την Ελλάδα και τις τοπικές κοινωνίες. Η συνοχή και η συντήρηση των κοινωνιών αυτών, όμως, καθώς και αυτός τούτος ο κοινωνικός χαρακτήρας τους, δεν ευνοούνται από οικονομικές δραστηριότητες με καθαρά εποχικά χαρακτηριστικά, που, μάλιστα, ωθούν τα μέλη των κοινωνιών να απομακρύνονται τον Χειμώνα από τα πατρογονικά τους και να ερημώνουν τα πάντα.
Κι ο ίδιος ο τουρισμός, πάντως, μπορεί να ωφεληθεί τα μέγιστα από την αξιοποίηση μιας τοπικής κουζίνας και την προβολή της ως ιδιαίτερου στοιχείου του τόπου και του πολιτισμού του. Πάνω σε τέτοια αυθεντικά, λαϊκά και αυθόρμητα, στοιχεία στηρίχθηκε αρχικά η τουριστική ανάπτυξη της Ελλάδας - ακόμη και της ίδιας της Μυκόνου - και, αν αυτά τα στοιχεία ατονήσουν, σβήσουν ή χαθούν τελείως στο πέρασμα του χρόνου, δεν αποκλείεται μακροπρόθεσμα να χαθεί ένα σπουδαίο ατού της τουριστικής μας ισχύος.
Με λίγα λόγια, η Μυκονιάτικη κουζίνα, που μας ενδιαφέρει στο πλαίσιο αυτού του blog, μπορεί να μπολιαστεί με ξένες ιδέες και επιρροές, ώστε να προσαρμοσθεί στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις. Τα τοπικά Μυκονιάτικα προϊόντα μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιηθούν με νέους τρόπους - πρωτότυπους ή και εισαγόμενους. Αυτά είναι φυσιολογικά και αναγκαία για κάθε είδους ζωή και εξέλιξη, αλλά, όσο στην βάση τους θα διατηρείται ο τοπικός τους χαρακτήρας, τόσο θα αυξάνεται η ελκτική τους δύναμη από τουριστική άποψη.
Στοιχεία διεθνισμού και, μάλιστα, στείρου διεθνισμού, μπορεί να βρει κανείς παντού στον κόσμο και ειδικά σε τεχνητούς τουριστικούς παραδείσους, πρόσφατης κατασκευής, δίχως ιστορία και παρελθόν, δίχως αναφορές σε παράδοση και φόρτιση ιστορική, δίχως εσωτερική, διαχρονική, γοητεία...
Γαλλική κουζίνα μπορεί να γευθεί με άνεση σε πολλά μέρη στον κόσμο... Και ίσως νάναι καλύτερη, κι ίσως νάναι και πιο φθηνή...
Αιγαιοπελαγίτικη, Μυκονιάτικη, κουζίνα, όμως, με ντόπια υλικά και πατροπαράδοτους τρόπους - έστω εκσυγχρονισμένους, κακό δεν είναι διόλου! - δεν θα μπορεί να βρει... Κι είναι στο χέρι μας, στο χέρι των Μυκονιατών, να γίνει αυτό ένα ακόμη από τα στοιχεία, που θα μετατρέψουν τον ξένο σε επαλαμβανόμενο τουρίστα, θα τον κάνουν να επιστρέφει τακτικά στην Μύκονο!..

Ακόμη και τα άλογα...

... στην Μύκονο ξέρουν από glamour shots!..

Ισορροπία

Balance, originally uploaded by Aster-oid.

Η ζωή στα Ελληνικά νησιά, πίσω από τους προβολείς, το γλεντοκόπι και την αίγλη του Καλοκαιριού, δεν είναι πάντα εύκολη για τους ντόπιους...
Κι ακόμα κι η Μύκονος δεν αποτελεί εξαίρεση... Η καθημερινή ζωή μπορεί να είναι κι εκεί πολύ σκληρή, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, που παραδοσιακά οφείθλουν να ζουν την δική τους ζωή ανάμεσα στο φως και στην σκιά και να κρατούν σε ισορροπία ολόκληρες οικογένειες και νοικοκυριά...
Life on Greek islands, behind the spotlights and the Summer fun and glamour, is not always easy for the islanders...
Αnd Mykonos is no exception... Everyday life can be very hard there too, particularly for women who traditionally have to live their own life between light and shadow and keep entire families and households in a balance...

Στην Λαϊκή Αγορά του λιμανιού

Tomatos, lettuce, lemons, originally uploaded by Aster-oid.

" Απ' το τηλέφωνο...

... δεν μπορώ να στο περιγράψω αυτό, που βλέπω... Θάπρεπε νάσουν εδώ, μαζί μου..."

Fashion statement at Ornos beach

Χαμηλή πτήση

Σήμερα...

... θα σου μιλήσω στον ενικό! Κάτι, που δεν το συνηθίζω...
Σούχω κιόλας πει πολλά για την Μύκονο... Και σούχω δείξει και πολλά...
Έχουμε δει μαζί μαγαζιά, εστιατόρια, παραλίες...
Έχουμε πει για φαγητά και για κοσμικά...
Όλα μέσα στο θέμα είναι!
Όλα γύρω από την Μύκονο και μέσα στην Μύκονο... Πάνθ' υπό μίαν Μύκονον, όπως, δανεικός από πανάρχαια έκφραση είναι κι ο τίτλος του blog!
Όλοι καλοδεχούμενοι είναι στο νησί αυτό κι όλοι αντάμα... Έλληνες και ξένοι...

τουρίστες...

... και μετανάστες...

Για δουλειές, για τουρισμό, περαστικοί ή μόνιμοι...

Ωστόσο, καθώς θα ψάχνεις να νοικιάσεις ξαπλώστρα στην παραλία...

... για σένα και το ταίρι σου...

Καθώς θα περιφέρεσαι στην Χώρα χαλαρά...

Καθώς θα ξεσαλώνεις στο Super Paradise...

... ή θα ξεχνιέσαι στην πισίνα...

... σκέψου ότι μπορείς να ξεκλέψεις λίγο χρόνο, για να δεις κι άλλα πράγματα απ' αυτά, που έχει να δείξει και να προσφέρει το νησί...
Αν ας πούμε, είναι Άνοιξη, όπως τώρα που σου γράφω, κοίτα λίγο κάτω και δες τα αγριολούλουδα!..

Ναι, έχει και αγριολούλουδα η Μύκονος!..

Κοίτα λίγο πάνω, ψηλά, πάνω απ' το κεφάλι σου, και δες έναν γλάρο πώς πετάει γύρω-γύρω
στο παλιό λιμάνι, πρωί, που οι ψαράδες απλώνουν την ψαριά στν Μπάνκα και του ανοίγει η όρεξη!..

Βρες χρόνο να πεταχτείς ώς την ξεχασμένη Μερχιά... Ρώτα πού είναι και πήγαινε, δες το εκκλησάκι, που προστατεύεται από κοφτερούς μαύρους βράχους, προς την πλευρά της θάλασσας...

Πιες ένα ούζο με χταποδάκι, καθώς θα γέρνει ο ήλιος απέναντι από το λιμάνι...

Κοίτα γύρω σου στην Χώρα και, εκτός από κοσμικούς κι αργόσχολους, πρόσεξε τα σοκάκια και το πώς είναι φτιαγμένα... αχειροποίητα σχεδόν...

Αν είσαι τυχερός και πέσεις σε φεγγάρι στην γέμιση, δες το με φόντο τους βράχους, στο Αγράρι...

Πήγαινε μια φορά, τουλάχιστον, ώς τον Άγιο Σώστη, κι ας μη έχει ξαπλώστρες και beach bar... Μπορεί να πετύχεις ένα μισάνοιχτο παράθυρο, πολύχρωμο, και να κλέψεις μια ματιά σε ζωή μισάνοιχτη, πολύχρωμη...

Πήγαινε ώς τα Διβούνια, απέναντι από τον Καλαφάτη, και πρόσεξε το πώς από μακριά μοιάζουν με γυναικεία στήθη ορθωμένα... Και μετά, μπαίνοντας πια στον οικισμό, διαπίστωσέ το κι εσύ, δες το με τα μάτια σου τα ίδια, πως ναι, βρε, έχει και ψαροχώρι η Μύκονος...

... και ψαράδες, που δουλεύουν στα δίχτυα...

Πήγαινε και μια φορά νωρίς το βράδυ, στην Χώρα, να δεις το μυθικό ηλιοβασίλεμα, για το οποίο κάποιοι κάνουν μίλια και μίλια, ώστε να το δουν και να ξεπλύνουν τα μάτια τους από τις όλο και πιο πανομοιότυπες θέες των σύγχρονων μεγαλουπόλεων...

Κι αν είσαι καμμιά φορά τυχερός, μπορεί να πετύχεις ένα περιστέρι να πετάει ψηλά στον Κούνουπα... Πέτα τότε μαζί του!..

Ο "Takis", που έγινε κιόλας "Sakis" & o "Pierros", που γίνεται οσονούπω "Coffeecat"

Ο "Takis" έγινε "Sakis"... Το πιο καλό σουβλατζίδικο της Χώρας, στο στενό της ALPHA BANK του Ματογιαννιού, ο μέχρι πέρυσι "Takis", άλλαξε διεύθυνση κι έγινε "Sakis".
Οι πρώτες εντυπώσεις είναι καλές! Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, που, εν πάση περιπτώσει, είναι παιδιόθεν φανατικός και ειδήμων περί το σουβλάκι, το πλέον αγαπημένο και ελληνικό Fast - αλλά όχι και junk - food, η ποιότητα στοπ μαγαζί παραμένει η καλύτερη στην Χώρα και οι μερίδες αρκούντως γενναίες... Η έκπληξη, όμως, είναι ότι το service, τουλάχιστον επί του παρόντος, είναι καλύτερο και ταχύτερο!..


Στο μεταξύ, στον χώρο του ιστορικού "Pierros", που άλλες συστάσεις δεν χρειάζεται, φαίνεται να ετοιμάζεται μαγαζί με την επωνυμία "Coffeecat"... Αντικείμενο και προσανατολισμός άγνωστα στον γράφοντα... Ίδωμεν!..

... και λίγο ροζ...

... στην θάλασσα...

Μήπως και ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά (κι) αυτό το Καλοκαίρι... Έστω και στα ψεύτικα!..

Ρίξε κόκκινο...

... στον Γυαλό...

Νέες αφίξεις...

... όπως θάλεγε και το "Αθηνόραμα"!..

Νέα καταστήματα, λοιπόν, στην Μύκονο, που κινούν ή ελπίζουν να κινήσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον των περαστικών και των μόνιμων.

Της "PUMA", κατακόκκινο, πάνω στο Ματογιάννι, σε περίοπτη θέση, κολλητά στο κοσμηματοπωλείο-στέκι του "Καίσαρη":

Της "Quicksilver", στο παλιό Λιμάνι, εκεί όπου ήταν, μέχρι και πέρυσι, το δεύτερο κατάστημα της "Prince Oliver":

Μια άφιξη, που ετοιμάζεται να κατέβει από τον Βορρά και να εγκατασταθεί σε καινούριο εμπορικό κέντρο, λίγο πιο κάτω από την "Φλώρα" του αεροδρομίου:

Και δυό παιδιά, που άφησαν το σπίτι τους κι έρχονται να πουλήσουν CD's & DVD's σ' όσους κάθονται σε εστιατόρια και καφενεία της Χώρας!