Θεοφάνεια στην Μύκονο

Η μέρα των Θεοφανείων χάραξε με τους καλύτερους οιωνούς... Θάταν γύρω στις 7:30  το πρωί, όταν βγήκα στην βεράντα κι αντίκρυσα ένα θέαμα μοναδικό, λίγο πριν ο ήλιος σκάσει πίσω από τον βράχο, ανάμεσα στο Αγράρι και στην Ελιά... 

Είναι μονάκριβο ένα τέτοιο θέαμα για όσους μένουν τον περισσότερο καιρό στις μεγάλες πόλεις και το βλέμμα τους στην ευθεία δεν συναντάει παρά μπετόν, μπαλκόνια, κάγκελα, παράθυρα κλειστά. Η ανάταση από την ουράνια αυτή παλέττα δεν μπορεί παρά να γεννά την αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά στον κόσμο αυτό!  

Και τουλάχιστον την ημέρα εκείνη των Θεοφανείων όλα πήγαν καλά...

Κατά τις 10 ξεκίνησα για την Χώρα, ώστε να παρακολουθήσω το τελετουργικό των Μυκονιάτικων Θεοφανείων από την αρχή. Και εν αρχή ην η Μητρόπολις:

Η λειτουργία είχε σχεδόν τελειώσει, όταν έφτασα. Οι τελευταίοι πιστοί είχαν λάβει τον Μεγάλο

Αγιασμό...

 

...και περίμεναν υπομονετικά, άλλοι μέσα κι άλλοι έξω από την εκκλησία, να ολοκληρωθούν οι προετοιμασίες και να ξεκινήσει η πομπή...

...που μέσα από τα στενά της Χώρας...

...φτάνει στον πρώτο σταθμό, στα Τρία Πηγάδια, όπου ο ιερέας της Μητρόπολης συναντιέται με δύο ακόμα ιερείς, έναν από τους ναούς Αγίου Γεωργίου/Αγίου Φανουρίου/Αγίας Βαρβάρας και έναν ακόμη - ίσως από την Πανάχρα...

Στο σημείο αυτό και την κατάλληλη στιγμή απελευθερώνεται ένα περιστέρι, που πετάει τρομαγμένο μακριά, ανακουφισμένο κιόλας που φτηνά την γλίτωσε το κακόμοιρο, έτσι όπως είχε μείνει για ώρα κλεισμένο σ' ένα χαρτόκουτο!

Μετά την ολοκλήρωση της κοινής δέησης στα Τρία Πηγάδια η πομπή συνεχίζει μέσω της Ενόπλων Δυνάμεων και του Ματογιανιού προς το λιμάνι... Στην κεφαλή της πομπής πάντα οι σημαίες...

...και ο σταυρός...

Στην Αγία Κυριακή, ηχούν οι καμπάνες, με το που πλησιάζει η πομπή... 

Μέρα χαρμόσυνη...

Κι η πομπή φτάνει επί τέλους στο Παλιό Λιμάνι, όπου ήδη περιμένει πλήθος κόσμου...

Ενώ στον μώλο αρχίζουν να συγκεντρώνονται οι νέοι...

...και οι νέες, που θα δοκιμάσουν την τύχη, την επιμονή και την αντοχή τους στα κρύα νερά του Ιανουαρίου... 

Αφού κάνέι τον γύρο του λιμανιού, η πομπή σταματά στο Αη-Νικολάκι,  καθώς οι ιερείς με ορισμένους λίγους επισήμους προχωρούν στον στενό μώλο...

...όπου τους περιμένουν στρατηγικά παραταγμένοι όλοι οι τολμηροί κολυμβητές!

 Ο ιερέας της Μητρόπολης βυθίζει πρώτα τρεις φορές τον σταυρό στα νερά και τον ανασύρει με μια κορδέλλα και στην συνέχεια τον πετάει ελεύθερο ψηλά στον αέρα... (Στην επόμενη φωτογραφία ο σταυρός μόλις που διακρίνεται στα αριστερά του στύλου, λίγο κάτω από τις σημαίες). 

Ταυτόχρονα, οι κολυμβητές βουτούν στα παγωμένα νερά...

Μόλις ο σταυρός εντοπισθεί, κι αρχίζουν να επιστρέφουν βιαστικά οι κολυμβητές, βεγγαλικά ανάβουν πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με κοκκινωπούς καπνούς... Κάποιοι, που παρακολουθούν από την απέναντι ακτή του Γυαλού σκύβουν εκείνη την ώρα και βρέχουν τα χέρια τους στα καθαγιασμένα νερά, σταυροκοπιούνται... 

Εν τω μεταξύ, ο τυχερός, που φέτος ήταν ένας νέος, που υπηρετεί στο Λιμενικό Σώμα του νησιού, όπως έμαθα, επιστρέφει τον σταυρό στον ιερέα και λαμβάνει την ευλογία...

Το εθιμικό τελετουργικό τελειώνει εδώ για τους περισσότερους... 

Όχι, όμως, και για τον νέο, που βρήκε τον σταυρό... Εκείνος, αφού ντυθεί και συνέλθει κάπως από το παγερό σοκ, παίρνει πάλι τον σταυρό και κάνει την βόλτα του λιμανιού...  

Οι συγκεντρωμένοι πιστοί περιμένουν την στιγμή αυτή για να προσκυνήσουν ένας-ένας τον σταυρό... 

...και να αφήσουν ένα γενναίο φιλοδώρημα...

...ενώ την ίδιαν ώρα όσοι δεν ήταν τόσο τυχεροί φέτος στην προσπάθειά τους να πιάσουν τον σταυρό γυρνούν στο σπίτι τους, ελπίζοντας ότι τοιυ χρόνου θάναι η δική τους σειρά!

Και του χρόνου, λοιπόν...

Υ.Γ.: Ολόκληρη η σειρά φωτογραφιών από τα φετινά Θεοφάνεια στην Μύκονο εδώ.