Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων – και πολλών αιώνων – τα τραγούδια μας
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ένας τυχαίος επισκέπτης της Μυκόνου θα νόμιζε ότι η μουσική ζωή του νησιού εξαντλείται στα μπιτάτα κομμάτια, που παίζουν όλη μέρα στις παραλίες και στην Χώρα. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν ακριβώς έτσι ούτε τότε ούτε σήμερα, που μια καινούρια γενιά Μυκονιατόπουλων έχει μπει δυναμικά και με ανταπόκριση στα μουσικά δρώμενα του νησιού!
Η μουσική ήταν πάντα κομμάτι της καθημερινής ζωής στο Αιγαίο κι η Μύκονος δεν εξαιρείται. Οι καθημερινές εργασίες, οι χαρές κι οι λύπες, οι αγωνίες και, βέβαια, οι έρωτες είχαν κι έχουν την μουσική τους υπόκρουση. Σαμπούνες και τουμπάκια φτιαγμένα από ευρισκόμενα φυσικά υλικά (δέρματα, καλάμια, κέρατα), ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να βρουν διέξοδο στο τραγούδι και στον χορό τα πάθη κι οι πόθοι ανθρώπων, που βίωναν μιαν αντίξοη καθημερινότητα: άγονη γη, άγριοι καιροί, δυσκολίες τακτικής επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο.
Η νησιώτικη μουσική παράδοση της Μυκόνου είναι ένα από τα κρυφά πλεονεκτήματα του νησιού. Δεν προβάλλεται ιδιαίτερα και σίγουρα δεν αποτελεί επίσημο κομμάτι της τουριστικής της ταυτότητας. Ενώ σ’ άλλα νησιά του Αιγαίου τα πανηγύρια κι οι τοπικές γιορτές διαφημίζονται από τους Δήμους κι αποτελούν πρόσθετο πόλο τουριστικής έλξης, στην Μύκονο δεν γίνονται ευρύτερα γνωστά. Σχεδόν τυχαία τα ανακαλύπτει κανείς, εκτός κι αν έχει γνωριμίες, που θα τον ειδοποιήσουν έγκαιρα για μια γιορτή απ’ αυτές, που οργανώνονται σε ξωκλήσια απόμερα ή από οικογένειες. Κι όμως, ακόμα κι ο άγνωστος τουρίστας θα νοιώσει πάντα ευπρόσδεκτος σε μια τέτοια γιορτή, θα τον φιλέψουνε χύμα κρασί και ντόπια φαγητά και στο τέλος θα σηκωθεί να χορέψει κι αυτός – άτεχνα ίσως, αλλά, πάντως, με τρόπο πηγαίο και κέφι αυθεντικό! Κάποιοι σπουδαίοι μάστορες της νησιώτικης μουσικής παράδοσης είναι υπερ-δραστήριοι στην Μύκονο. Δεν λείπουν από καμιά μουσική μάζωξη και διδάσκουν στους νεώτερους όχι μόνο το παίξιμο, αλλά και την κατασκευή των δύο βασικών οργάνων: σαμπούνα και τουμπάκι.
Πάσχα 2011
Γιάννη "Ρήγα" Ασημομύτη - Πάσχα 2011
Ιανουάριος 2011
Παναγιώτης Κουκάς, πάντα ακμαίος - Πρωτοχρονιά 2011
Ο Μιχάλης Κουνάνης «Μπαμπέλης» κι ο Καντενάσος, καθώς κι ο Δημήτρης κι ο Παναγιώτης Κουκάς από τους παλιότερους, δίνουν σιγά-σιγά την σκυτάλη σε νέα παιδιά, μουσικούς ευέλπιδες, όπως ο Γιάννης «Ρήγας» Ασημομύτης κι ο Θοδωρής Κιουκάς, κι όλοι μαζί παίζουν ακούραστα, ώρες πολλές, συχνά από το μεσημέρι ώς το άλλο πρωί, ξεσηκώνουν τον κόσμο και περνάνε την παραδοσιακή μουσική στο μέλλον. Τα σμιλεμένα από τον χρόνο και τις δουλειές χέρια των μουσικών δείχνουν πως κανείς τους δεν είναι επαγγελματίας της μουσικής, αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο μάστορες της τέχνης τους. Αντίθετα δείχνει πως η μουσική τους είναι απλώς κομμάτι αρμονικής ένταξης και επιβίωσης στο περιβάλλον και στις συνθήκες του νησιού.
Επί πλέον, όμως, η έντονη αυτή μουσική δραστηριότητα αποτελεί και το φυτώριο ανάπτυξης νέων μουσικών, που μπορεί να ασχολούνται με άλλα είδη μουσικής, αλλά οι επιδόσεις τους έχουν στέρεες ρίζες στα ντόπια ακούσματα, που αποτελούσαν καθημερινότητα στο σπιτικό τους.
Όσο ωριμάζουν αυτοί οι 20άρηδες Μυκονιάτες, τόσο πιο πολύ σημαδεύουν την μουσική σκηνή του νησιού και τη νυχτερινή του ζωή.
2-3 χρόνια πριν, τα live στην Μύκονο δεν είχαν να επιδείξουν παρά κάποιους όχι πάντα Α’ κατηγορίας καλλιτέχνες, που έκαναν ένα πέρασμα από το θεατράκι της Λάκκας, στην Χώρα, και την τακτική κάθε χρόνο παρουσία της Kathy “Babe” Robinson και της Phyllis Pastore στο "Montparnasse Piano Bar" της Μικρής Βενετίας. Με μοναδικό μπρίο οι δύο αυτές Αμερικανίδες performers δίνουν άλλη διάσταση στα American standards και τα show tunes του ρεπερτορίου τους – κι αυτό με τέτοια επιτυχία, που έδειξε ότι υπάρχει κοινό, που διψάει και για κάτι άλλο πέρα από την σχεδόν ταυτόσημη μουσική των κλαμπ.
Kathy "Babe" Robinson - Montparnasse Piano Bar, Καλοκαίρι 2010
Πληροφορίες αναφέρουν ότι στην μικρή Μύκονο υπάρχουν κάπου χίλια μουσικά όργανα, που δεν μένουν καταχωνιασμένα. Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου να διαμορφωθούν μουσικά σχήματα, που δεν έχουν πάντα σταθερή σύνθεση, αλλά διαθέτουν τόσο σταθερό κέφι και ταλέντο, που τα live τους είναι δημοφιλή ακόμα και χωρίς διαφήμιση. Διαδίδονται στόμα με στόμα, με αφισάκια, που τυπώνουν μόνοι τους και τα τοιχοκολλούν στην Χώρα, καθως και μέσα από το FACEBOOK ή το www.kalosto.gr, που ενημερώνει τακτικά για όλες τις εκδηλώσεις στο νησί.
Σταθερότερος χώρος live είναι το «DUBLIN», στον Άγιο Στέφανο, αλλά τακτικά μεταμορφώνονται σε venues το «ARGO» και το «MYKONOS BAR» στην Χώρα, το «AQUARIUS» στην Άνω Μερά και το «ΑΝΕΠΛΩΡΑ» στον Καλαφάτη.
Από τα πιο δραστήρια μουσικά σχήματα είναι οι «ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΕΣ», που παρουσιάζουν παραδοσιακά νησιώτικα και λαϊκά τραγούδια. Το σχήμα ξεκίνησε μόλις πέρσι με τον Βασίλη Γρυπάρη, εγγονό και μαθητή του παραδοσιακού μουσικού Παναγιώτη Κουκά, τον Μάριο Ζουγανέλη, τον Γρηγόρη Ξυδάκη και τον Μιχάλη Βαμβακούρη. Στην πορεία προστέθηκε κι η Λία Βερβέρογλου, για να καλύψει το γυναικείο τραγούδι. Οι μουσικοί τους δρόμοι κρατούν Μυκονιάτικα χρώματα, με σταθερό το λαγούτο και τακτική την σαμπούνα και το τουμπάκι. Η απήχησή τους ήταν τόσο άμεση και μεγάλη, ώστε ήταν περιζήτητοι ακόμα και τον χειμώνα.
Οι "Αποσπερίτες" εν δράσει στο "Ανέπλωρα" - Ιανουάριος 2011
Οι αδελφοί Κώστας και Ηλίας Δρούλιας, με λύρα και τουμπάκι, που συχνά συνοδεύονται από τον Νίκο Κοντιζά (λαγούτο και σαμπούνα) ή από Κρητικούς μουσικούς, κάνουν επίσης συχνές εμφανίσεις και καίνε τις πίστες. Ο ήχος τους και το ρεπερτόριό τους παντρεύουν πολύ χαρακτηριστικά την Κρήτη με τις Κυκλάδες.
Κώστας Δρούλιας
Σταθερή σύνθεση και πείρα σε live έχουν οι Mufa Stylz, ένα Hip Hop σχήμα, με Ελληνικό στίχο και ξεχωριστή μελωδική γραμμή. Οι συντελεστές του, ο Θανάσης κι ο Βασίλης, σε ρόλο MC – ερμηνευτών και ο Κωνσταντίνος σε ρόλο Break dance, είναι βέροι Μυκονιάτες, που ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον Νικόλα από την Κρήτη. Οι εμφανίσεις τους στην Μύκονο, στην Αθήνα και στην Λάρισα, όπου σπουδάζουν όλοι, και η πρωτότυπη μουσική τους, που είναι διαθέσιμη μέσω Διαδικτύου, γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία στις νεώτερες ηλικίες, μεταξύ 15 και 35, που αποτελούν το κατ’ εξοχήν κοινό της rap.
Mufa Stylz
Τα πιο pop και rock ακούσματα της Μυκονιάτικης νύχτας περνάνε μέσα από τρία νέα παιδιά, που δεν αποτελούν συγκρότημα, αλλά συνεργάζονται συχνά και κατά περίπτωση μεταξύ τους. Ο Alex G.M. Hamel, ο Daniel Κουσαθανάς και ο Αντώνης Ρουσουνέλος, διασκευάζουν δημιουργικά γνωστά ξένα κομμάτια και το κοινό πηγαίνει και ξαναπηγαίνει να τους ακούσει, αναγνωρίζοντας την εξαιρετική, σχεδόν θεατρική, ατμόσφαιρα, που καταφέρνουν να φτιάχνουν κάθε φορά.
Alex Hamel & Αντώνης Ρουσουνέλος - DUBLIN, Aύγουστος 2010
Daniel Κουσαθανάς - DUBLIN, Αύγουστος 2010
Αντώνης, Ρουσουνέλος, Alex Hamel, Daniel Κουσαθανάς - DUBLIN, Αύγουστος 2010
Αντώνης Ρουσουνέλος - DUBLIN, Αύγουστος 2010
Μιλώντας, όμως, για ατμόσφαιρα, αξίζει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση της Μαριάννας Sangita. Από Νορβηγό πατέρα και Μυκονιάτισα μητέρα, η Μαριάννα προικίσθηκε με μιαν εξαιρετική φωνή, που μπορεί και χρωματίζει τις χαμηλές συχνότητες με μοναδικό πόνο ή αισθησιασμό. Το κοινό της ταξιδεύει τόσο αβίαστα με τις jazzy ερμηνείες της, ώστε δεν χρειάζεται απολύτως κανέναν θεατρινισμό ή φιοριτούρα. Ερμηνεία καθαρή, λιτή και με συναισθηματικό βάθος – τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Marianna Sangita & Daniel Κουσαθανάς - Αύγουστος 2009
Marianna Sangita - DUBLIN, Αύγουστος 2010
Μιλώντας, όμως, για ατμόσφαιρα, αξίζει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση της Μαριάννας Sangita. Από Νορβηγό πατέρα και Μυκονιάτισα μητέρα, η Μαριάννα προικίσθηκε με μιαν εξαιρετική φωνή, που μπορεί και χρωματίζει τις χαμηλές συχνότητες με μοναδικό πόνο ή αισθησιασμό. Το κοινό της ταξιδεύει τόσο αβίαστα με τις jazzy ερμηνείες της, ώστε δεν χρειάζεται απολύτως κανέναν θεατρινισμό ή φιοριτούρα. Ερμηνεία καθαρή, λιτή και με συναισθηματικό βάθος – τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Η μουσική είναι μια παγκόσμια ανθρώπινη ανάγκη, με πολλές διαφορετικές εκφράσεις, που υπηρετούν αυτή την ανάγκη και μας ενώνουν όλους μεταξύ μας. Παλιοί και νεώτεροι, ξένοι και Έλληνες, νησιώτες και πρωτευουσιάνοι συναντιούνται δημιουργικά στον κοινό τόπο της μουσικής, οπότε το καλύτερο, που θάχαν να κάνουν οι τουριστικοί Φορείς της Μυκόνου είναι να προβάλουν συστηματικά τα κάθε είδους μουσικά δρώμενα του νησιού, να τα εντάξουν στο τουριστικό προϊόν με τρόπο, ώστε η δυναμική της Μυκονιάτικης νύχτας να αυξηθεί και να αποκτήσει ταυτότητα ακόμη πιο διακριτή και αναγνωρίσιμη. Η μουσική των κλαμπ μάλλον θα δίνει πάντα τον τόνο στις νύχτες του νησιού, αλλά σημαντική δικλείδα ασφαλείας είναι να βρίσκει κι άλλα πράγματα όποιος ενδιαφέρεται. Υπάρχει πάντα ο τουρίστας, που επιστρέφοντας από τις διακοπές του, θάθελε να λέει πως διασκέδασε και κάπως διαφορετικά απ’ ό,τι στην Ίμπιθα ή στα Κανάρια νησιά. Κι αυτός είναι ο τουρίστας, που επιστρέφει για να βιώσει το διαφορετικό…
Υ.Γ.: Το κείμενο αυτό, που ελπίζω να αντανακλά κάπως την συνέχεια και την συνοχή της μουσικής ζωής στην Μύκονο, πρωτοδημοσιεύθηκε (με λίγο λιγότερο φωτογραφικό υλικό) στο φετινό τεύχος "MYKONOS LIFE 2011", που κυκλοφόρησε ως ξεχωριστή έκδοση, αλλά και μαζί με το περιοδικό "DOWN TOWN" της 14/7/2011.
