Ένας Αθηναίος (πιστός) στην Μύκονο

Αλλά για πόσο ακόμη;

Για τον εαυτό μου μιλάω... Μερικές φορές, βλέπετε, ακόμα κι εγώ, ο επί 35ετία πιστός(σύνταξη θάπαιρνα φέτος!!!), αναρωτιέμαι για πόσο ακόμη θα αντέχω να μένω πιστός - και αυτό το "αντέχω" το εννοώ οικονομικά!

Γιατί κάθε πίστη θέλει ψυχή βαθειά, αλλά στην περίπτωση της Μυκόνου θέλει και τσέπη βαθειά...  

Κι από ψυχή έχω άφθονη, αλλά από τσέπη δεν πάω και πολύ καλά τελευταία!!!

Όσο μπορεί, αυτό το blog λέει κάποιες αλήθειες... όσες αλήθειες προλαβαίνει, όσες υποπίπτουν στην αντίληψή του. Και τις λέει από την υποκειμενική του σκοπιά, αλλά πάντα με αγάπη για το νησί.

Πέρυσι, τέτοιο καιρό πάλι, μόλις είχα επιστρέψει από ένα ακόμη Πάσχα στο νησί, είχα γράψει  τις εντυπώσεις μου, βλέποντας πως η κρίση - ακόμα και στην ήπια περσινή της μορφή - χτυπούσε ήδη την πόρτα της Μυκόνου, όσο κι αν πολλοί από τους Μυκονιάτες δεν άκουγαν τον χτύπο... Ωστόσο, πολλοί, για να μη πω όλοι, δεν άκουσαν τίποτε, τελικά, ούτε πέρυσι ούτε φέτος, αλλά κάποτε η οργάνωση του τουρισμού στην βάση της απλοϊκής σύλληψης ότι "Μύκονος είμαστε κι όλοι θάρθουνε, όλοι θάρχονται έτσι κι αλλιώς πάντα!" τελειώνει... τέλειωσε ήδη, μη γελιόμαστε.

Ταξίδεψα Μεγάλη Πέμπτη απομεσήμερο, τελευταία εργάσιμη για την μισή Ελλάδα και μέρα επίσημης έναρξης των Πασχαλινών διακοπών, και ο δρόμος για τον Πειραιά ήταν άδειος, όπως μισοάδειο ήταν και το καράβι. Φίλος, που χρειάσθηκε εισιτήριο για το αυτοκίνητό του στις 3.45 με το SPEEDRUNNER, που έφευγε στις 4, το βρήκε αμέσως. Άδειο το γκαράζ του πλοίου, άδεια και η αίθουσα των επιβατών...

Η πλατεία της Άνω Μεράς, το βράδυ της Ανάστασης, χωρίς κανένα συνωστισμό, για πρώτη φορά από τότε που κάνω Ανάσταση στην Τουρλιανή - και μιλάμε για πολλά χρόνια. Ο κόσμος κυκλοφορούσε άνετα, πηγαινοερχόταν...

Σε όσα εστιατόρια έφαγα, δεν χρειάσθηκα κράτηση και σε όλα τα μπαρ, ακόμα και στα πολυαγαπημένα και άλλοτε πολυσύχναστα, το "Scarpa" και το "Caprice", υπήρχε πάντα θέση και τραπέζι καλό ελεύθερο...

Τα ενοικιαστήρια στην Χώρα πολλά. Στο Ματογιάνι, η "NIKE" έκλεισε, το "Coffee Cat" έκλεισε, η Γκαλερί του Καίσαρη έκλεισε - στην θέση της άνοιξε κατάστημα της "EUROBANK" - σημάδι των καιρών, προφανώς: η Τέχνη γονατίζει οριστικά μπροστά στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που κάποτε τα λέγαμε απλώς Τράπεζες... Ακόμα κι η "CITIBANK", στον δρόμο για το αεροδρόμιο, έκλεισε, πάντως - αλλά αυτό μάλλον έχει σχέση με την γενικότερη αλλαγή πολιτικής του "CITIGROUP" και όχι με την Μύκονο.

Έκλεισε κι ο "Βιλδιρίδης" με τα κοσμήματα - φήμες, που δεν ξέρω, βέβαια, αν αληθεύουν, λένε πως του ζητήθηκε "αέρας" 800.000 ευρώ για την ανανέωση του συμβολαίου... Αέρας κοπανιστός και πώς να τα δώσει ο άνθρωπος σε τέτοιες εποχές - κλειστό κι ακόμη ανοίκιαστο μένει το μαγαζί του, πάνω στο Ματογιάνι... Ανήκουστο θάταν αυτό κάποτε!

Το πολυδιαφημισμένο "COO" κλειστό κι αυτό - κάπου πήρε το μάτι μου πως ίσως ανοίξει μέσα σε ξενοδοχείο.

Μια Μύκονος σχεδόν άδεια, μια Μύκονος με μαγαζιά, που κλείνουν κι ανοίγουν από την μια χρονιά στην άλλη ή με μαγαζιά, που ανοίγουν μόνο τις μέρες αιχμής και κλείνουν αμέσως μετά - όπως, φέτος το Πάσχα έκαναν το "Scarpa", η "Αίγλη" ή το "Sea Satin" - μπορεί να μη προβληματίζει πολύ τον επισκέπτη, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να κάνει πολύ κακό σε ένα νησί, που οικονομικά βασίζεται στον τουρισμό κι έχει υποδομές φτιαγμένες για μεγάλο αριθμό τουριστών.

Ο οικονομικά, ο σταθερά και μακροπρόθεσμα, αποδοτικός τουρισμός ξεκινάει από τον επαναλαμβανόμενο τουρίστα κι ο επαναλαμβανόμενος τουρίστας έλκεται από το σταθερό περιβάλλον, από τις γνώριμες και σταθερού επιπέδου υπηρεσίες, τις οποίες του παρέχουν τουριστικές επιχειρήσεις, που τις ξέρει και τον ξέρουν. Αν λείψουν οι επαναλαμβανόμενοι τουρίστες, αν μειωθεί ο τουρισμός, οι επιχειρηματίες θα υποφέρουν, θα γονατίσουν, οι αναξιοποίητες υποδομές θα αφεθούν στην τύχη τους, θα ρημάξουν μοιραία, η συνολική εικόνα θα υποβαθμισθεί, θα αρχίσει ο φαύλος κύκλος...

Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, προσαρμόζεται στα μικρότερα εισοδήματα, κατεβάζει απρόθυμα, αλλά αναγκαστικά, το βιοτικό του επίπεδο, μετράει διπλά και τριπλά, πριν κάνει ένα έξοδο, το ρηχό glamour δεν πουλάει πια, δεν έχει ζήτηση. Η καμπάνια του ΕΟΤ μοιάζει αναιμική, άνευρη, το διεθνώς δυσμενές κλίμα για την Ελλάδα αναμένεται να καθρεφτισθεί και στην τουριστική κίνηση, οι φθηνότεροι ανταγωνιστές μας καραδοκούν.

Όλοι μας ισορροπούμε χαμηλότερα, η  Μύκονος και η νοοτροπία των επιχειρηματιών του τουρισμού στο νησί πότε θα αλλάξει;

Η φωτογραφία είναι από ένα κατάστημα ρουχισμού στην Μικρή Βενετία - δεν ξέρω αν αυτό είχε πράγματι χαμηλές τιμές, αλλά είχε τουλάχιστον πινακίδα προσαρμοσμένη στο πνεύμα των καιρών. Τα υπόλοιπα μαγαζιά δεν είχαν ούτε τιμές ούτε πινακίδα σε πνεύμα αντίστοιχο... αλλά ο χρόνος τρέχει!..