Καθαρά Δευτέρα στην Μερχιά

Είναι πράγματα, πούχουν μιαν αλήθεια σπάνια, μιαν αλήθεια απολύτως Ελληνική και αμίμητη, πράγματα, που μας ενώνουν μεταξύ μας και μας ξεχωρίζουν από λαούς άλλους, κοινωνίες ξένες. Είναι πράγματα, που μας γυρνούν κατ' ευθείαν στις ρίζες μας, για να ξαναγγίξουμε την ταλαιπωρημένη μας ταυτότητα και να πάρουμε δύναμη από την αίσθηση της κοινότητας, την βεβαιότητα πως είμαστε  κομμάτι ενός γενικότερου και πανάρχαιου όλου, που πορεύεται στην Ιστορία και στον χρόνο και στον τόπο, με τους ίδιους περίπου τρόπους, τους ίδιους ρυθμούς, την ίδια γλώσσα...

Τέτοια είναι τα έθιμά μας και, μάλιστα, τα έθιμα εκείνα, που μας βγάζουν από το σπίτι, τον ιδιωτικό χώρο, τον μικρόκοσμο του καθενός από μας, και μας αποθέτουν έξω, με τα πρώτα σκιρτήματα του καιρού, που ανοίγει, ανάμεσα σε ανθρώπους άγνωστούς μας, μερικές φορές, αλλά, παρ' όλ' αυτά, τόσο οικείους, τόσο κοντινούς, τόσο ίδιους, τελικά!

Κι από τα έθιμα αυτά μέγα και πρώτο το έθιμο του εορτασμού της Καθαράς Δευτέρας, που ανοίγει την Σαρακοστή και μας προετοιμάζει για την Ανάσταση του Θεανθρώπου και από εκεί για την ενιαύσια αναγέννηση του ανθρώπου και της Φύσης, τον διονυσιασμό του Θέρους...

Στην Μύκονο, ο κόσμος μαζεύεται έτσι και γίνεται ένα στην Μερχιά, στους φιλόξενους χώρους των Προσκόπων του ΣΕΠ. Ανάλογα με τον καιρό, τα τραπεζομάντηλα στρώνονται κατά γης ή στα μεγάλα μοναστηριακά τραπέζια του κεντρικού κτιρίου και ρέει το κρασί, μοσχομυρίζουν τα χταπόδια, που ψήνονται ολημερίς και σερβίρονται αυθωρεί και παραχρήμα, καυτά σε πρόχειρα πιάτα ή στο χέρι!

Εκεί φέτος, οι ζωντανοί θρύλοι της Μυκονιάτικης μουσικής παράδοσης... ο Καντενάσος... 

     

... κι ο Μπαμπέλης

Εκεί, βέβαια κι οι ελπίδες της ίδιας αυτής παράδοσης, οι νέοι άνθρωποι, που τους έλαχε ο κλήρος και θάχουν την τιμή να την διατηρήσουν και να την παραδώσουν ανόθευτη στις επόμενες γενιές... Ο Γιάννης ο Ασημομύτης, ο "Ρήγας"...

... κι ο Θοδωρής Κιουκάς...

Κι από δίπλα, βέβαια, ο πιο καλός χαλβάς... 

... κι η δροσερή η σαλάτα η Ελληνική...

... που πάνε μαζί με το πιο δροσερό και το πιο καλωσυνάτο χαμόγελο, γιατί αλλιώς φιλοξενία από καρδιάς και γιορτή αληθινή δεν γίνεται!..

Όπως δεν γίνεται και Καθαρά Δευτέρα δίχως χταπόδι στα κάρβουνα! 

Όπως δεν γίνεται και χταπόδι στα κάρβουνα δίχως τον Φρατζέσκο στο ψήσιμο...

... και στο κόψιμο!..

Ήταν μια ακόμα Καθαρά Δευτέρα στην Μερχιά, με σαμπούνες, τουμπάκια και τραγούδια... και με μπόλικους, άφθονους, μεζέδες... 

Ήταν, κυρίως, μια Καθαρά Δευτέρα γνήσια δική μας, Ελληνική... γενναιόδωρα Ελληνική!..

Είθε νάμαστε όλοι καλά και του χρόνου!