... παίζουν συχνά μεταξύ τους, στην Μύκονο...
Ωστόσο, φροντίζουν πάντα να σέβονται, ν' αφήνουν απείραχτη την ουσία των πραγμάτων...
Σάββατο 29 Μαρτίου 2008
Το φως και οι σκιές...
Αν χρειάζεται...
... ή αν επιμένετε να παρκάρετε στο λιμάνι, κοιτάξτε μήπως μπορείτε να καμουφλάρετε όπως-όπως το αυτοκίνητό σας και να μη πληγωθεί το μπλε όλων μας...
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Ο μπουζουξής
Πότε-πότε τον πετυχαίνει κανείς στο λιμάνι, πλάι στο Άη-Νικολάκι της Καδένας, την ώρα, που δύει ο ήλιος και γλυκαίνουν τα χρώματα... ή κι οι άνθρωποι ακόμη...
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
Στις κολόνες...
... απέναντι από την είσοδο του παλιού λιμανιού της Χώρας μπορεί κανείς, το απόγευμα, να σταθεί και να δει ένα ηλιοβασίλεμα διαφορετικό από την Αλευκάντρας, στην Μικρή Βενετία...
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008
Στο φως του μυκονιάτικου φεγγαριού...
... καμμιά φορά, καθώς πορεύεσαι νύχτα, βλέπεις μονάχα ένα ξωκλήσι και τίποτ' άλλο...
Και μια μη κλασική άποψη...
... γιατί είναι τέτοια και τόση η πλαστικότητα της κατασκευής που αντέχει κάθε είδους κοίταγμα, κάθε είδους φωτογραφική άποψη...Κλασική άποψη...
... της Παραπορτιανής... της πιο γνωστής Παναγιάς των Κυκλάδων, της πιο πολυφωτογραφημένης εκκλησίας και μάλλον και της πιο γνωστής έξω από τα σύνορα της Ελλάδας...
Ένα σύμπλεγμα εκκλησιών χτισμένων στο παραπόρτι του Κάστρου της Μυκόνου, που αποτελούν θαύμα λαϊκής αρχιτεκτονικής και κατασκευή αχειροποίητη...
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
Ο ερωδιός...
... που σταμάτησε για λίγο στο παλιό λιμάνι της Μυκόνου, τον περασμένο Νοέμβριο...
Απρόσκλητος, αλλά καλοδεχούμενος!
Η Αγία Άννα του Καλαφάτη
Μπορεί πιο γνωστή νάναι η Αγία Άννα της Παράγκας, αλλά κι εκεί, στην δεξιά πλευρά του χωματόδρομου, που πηγαίνει από τον Καλαφάτη στα Διβούνια, υπάρχει μια μικρή παραλία, ένας αρκετά κλειστός όρμος, με την θάλασσα σχεδόν πάντα ήρεμη και την αμμουδιά το ίδιο ήσυχη από άποψη κόσμου.Αγία Άννα κι αυτή παραλία, Αγία Άννα και το εκκλησάκι, που είναι ακριβώς από πάνω της. Οι ντόπιοι το γιορτάζουν πιστά κάθε 25 Ιουλίου - στην επέτειο της Κοιμήσεως της Αγίας - με λειτουργία, σημαιοστολισμό και παραδοσιακά τραταρίσματα ακόμα και για όσους τυχαίνει να περνούν από κει και να κοντοσταθούν από περιέργεια... όπως εγώ, πριν από μερικά χρόνια, όταν επεσα πάνω σε τσαμπούνες και τραγούδια...
Στην καμινάδα της οροφής δεσπόζει κι ένα ψάρι, σε βαθύ, λουλακί μπλε... για τους ψαράδες και τις ψαριές τους ίσως...
Σάββατο 22 Μαρτίου 2008
Στην σκιά...
... του Αη-Νικολακιού της Καδένας, ώρες-ώρες έρχονται όλοι, ξένοι και ντόπιοι, πολύ κοντά...
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Του ψαρά το τζην
Κάποτε πλένεται κι αυτό... όπως και τα δικά μας, στην πόλη...
Και, μετά, απλώνεται, για να στεγνώσει... επίσης όπως και τα δικά μας...
Όμως, πού απλώνονται τα δικά μας και πού αυτό...
Του Αγίου Πνεύματος, το 2007, στα Διβούνια...
Μια πόρτα μισάνοιχτη στον δρόμο
... σε σοκάκι, δηλαδή, κοντά στους Κάτω Μύλους...
Κάτι, που το βλέπουμε συχνά σε πολλά ακόμη μέρη, στην Ελλάδα... αλλά σπανιότερα σε άλλες χώρες...
Το κανάτι στην καμινάδα
Σε σπίτι, πάνω από την παραλία του Άγιου Σώστη, πήλινο κανάτι χρησιμοποιείται για τέλειωμα της καμινάδας.
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008
Το λευκό κανάτι
Η θέση και η χρήση του πήλινου κανατιού στην λαϊκή αρχιτεκτονική της Μυκόνου έχει το δικό της ενδιαφέρον.
Εδώ το κανάτι χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό στοιχείο στην είσοδο ενός σπιτιού.
Ήταν ένα μικρό καράβι
Μερικοί από τους ψαράδες, στα Διβούνια, χρησιμοποιούν βαρκάκια πραγματικά μικρά... πάρα πολύ μικρά...
Κορμοράνος...
... στα βράχια ανάμεσα στον Άγιο Γιάννη και στην Κάπαρη...
Μαγεμένος αυτός από το βαθύ γαλάζιο!
Μαγεμένος κι εγώ, που, όντας άσχετος, δεν ήξερα τι πουλί ήταν αυτό...
Η ζωή από ψηλά
Όσοι περπατούν πάνω-κάτω όλη μέρα τους δυό βασικούς εμπορικούς δρόμους της Χώρας, το Ματογιάννι και την Ενόπλων Δυνάμεων, κάνουν το χάζι τους και σπάνια γυρνούν το βλέμμα προς τα πάνω...Αν το γυρνούσαν, μπορεί και να συνειδητοποιούσαν ότι συχνά γίνονται κι οι ίδιοι αντικείμενο για χάζι από εκείνους, που κάθονται στο μπαλκόνι και που από θέση προνομιακή παρατηρούν ότι γίνεται κάτω, στο καλντερίμι...
Τα Διβούνια
Για πολύ κόσμο η Μύκονος τελειώνει στην παραλία του Καλαφάτη...Αν, όμως, στο τέλος της περιφερειακής οδού Χώρας - Καλαφάτη, αντί να στρίψουν αριστερά προς το Ξενοδοχείο "Αφροδίτη", συνεχίσουν ευθεία προς τον χωματόδρομο μπροστά τους, θα βρεθούν στα Διβούνια. Τα Διβούνια, που κάποιοι ντόπιοι τα αποκαλούν και "Βυζιά της Αφροδίτης" - με βυζιά μοιάζουν, για της Αφροδίτης, δεν ξέρω... - δεν είναι παρά ένας μικρός οικισμός ψαράδων, ό,τι πιο κοντινό σε ψαροχώρι διαθέτει η Μύκονος!
Τα πρωινά, ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου, μπορεί κανείς εκεί να πετύχει πολλές αυθεντικές ψαράδικες εικόνες, που σπάνια βλέπει σε μέρη σαν την Μύκονο και που μπορεί να μη φαντάζεται καν ότι υπάρχουν στην Μύκονο.
Το Καλοκαίρι, λειτουργούν εκεί και δύο απλές ψαροταβέρνες - τις οποίες προσωπικά θεωρώ πολύ ακριβές για ό,τι προσφέρουν και για να κάνει κανείς όλη αυτήν την διαδρομή... αλλά αυτό είναι αυστηρά προσωπική κρίση...
Τώρα που είναι Άνοιξη...
... και οι νύχτες μας ζαλίζουν όλους, καλό είναι να θυμίσουμε κι ένα πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος, που χρονίζει ανικανοποίητο, με αποτέλεσμα, σε καιρούς χαλεπούς, να αυξάνονται τα έξοδα μετακινήσεων των παιδιών μας...Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
Αν έπρεπε..
... να διαλέξω μια και μόνη εποχή για την Μύκονο...
Αν έπρεπε να διαλέξω μια και μόνη ώρα για την Μύκονο...
Θάταν τώρα!
Μόνο που αυτό το "τώρα" το λέω τελικά για κάθε εποχή και για κάθε ώρα... γιατί δεν υπάρχει εποχή και ώρα της Μυκόνου, δίχως κάτι μαγευτικό κι ιδιαίτερο...
2 Μαρτίου 2008, ώρα 6 το απόγευμα, στο Κάστρο...
'Ενας ψαράς, μια χρυσή αντανάκλαση, τίποτ' άλλο...
Απλά πράγματα...
Φτάνουν!..
Ο πετράς
Η ξερολιθιά είναι ολόκληρη τέχνη στις Κυκλάδες, όπου η πέτρα τελεί εν αφθονία και αποτελεί παραδοσιακό οικοδομικό υλικό... Τέχνη δύσκολη και δουλειά σκληρή, που αρχίζει με το σπάσιμο του βράχου, το κουβάλημά του, το διάλεγμα του σωστού κομματιού και το τελικό ταίριασμα στον μαντρότοιχο. Ο χρόνος, μετά, και τα στοιχεία της φύσεως αναλαμβάνουν το σμίλεμα, που δεν είναι ποτέ τελικό, ποτέ οριστικό...
Φοβάμαι πως είναι κι αυτή η παλιά τέχνη μια από τις δουλειές, που οι ντόπιοι σ' όλη την Ελλάδα εγκαταλείπουν σιγά-σιγά στα χέρια των μεταναστών...
Πάντως, όλοι όσοι φτιάχνουν τις σύγχρονες πέτρινες μάντρες και τους τοίχους πάντα κάτι κρατούν και σώζουν από το παλιό μεράκι και την αγάπη για την πέτρα. Φαίνεται τούτο στην τρυφερότητα, με την οποία την αγγίζουν, την τοποθετούν και την κρατούν στην σωστή της θέση... Σαν να την αγκαλιάζουν, σαν να πάνε να την χαϊδέψουν... σαν νάναι γυναίκα...
"Καμμιά φορά, το απόγευμα...
"On my time-off I just sit here quietly, close my eyes and imagine I 'm back home...", originally uploaded by Aster-oid.
... έτσι και τύχει να τελειώσω νωρίς από δουλειά, έρχομ' εδώ και κάθομαι... απλώς κάθομαι... κλείνω λίγο τα μάτια και φαντάζομαι πως είμαι πίσω, στην πατρίδα μου... "
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Scarpa
Μπαρ στην Χώρα της Μυκόνου υπάρχουν πολλά - για όλα τα γούστα και με κάθε είδους θέα ή χάζι!
Αρκετά απ' αυτά βρίσκονται, βέβαια, στην Μικρή Βενετία και προσφέρουν θέα στο ηλιοβασίλεμα κι απ' αυτά η προσωπική μου προτίμηση είναι το "Scarpa"... με την σταθερά καλή εξυπηρέτηση, τα pastel χρώματα και το καλύτερο Mojito - ένα Mojito με σώμα κι όχι σχεδόν νεράκι - που εγώ προσωπικά έχω πιει ποτέ!
Περνώντας το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου απ' έξω είδα να γίνονται εκτεταμένες οικοδομικές εργασίες - ελπίζω απλώς να το ανακαινίζουν...
Μου λες...
... πως είναι όλα μέσα σου θολά... πως δεν θυμάσαι σχεδόν τίποτε από το περσινό μας καλοκαίρι στον Πάνορμο...
Ε, λοιπόν... ξέρεις κάτι;
Ούτε κι εγώ!..
Στον νου μου έχω μονάχα το επόμενο Καλοκαίρι!..
Έχει και κόκκινο...
... στον Άγιο Σώστη... Κατεβαίνοντας, αν προλάβεις και δεν μεθύσεις από το μπλε της θάλασσας, μπορεί και να το προσέξεις!..
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Ο Ζουγανέλης
Ζουγανέληδες στην Μύκονο υπάρχουν πολλοί...
Ζουγανέλη τυροποιό, όμως, που φτιάχνει υπέροχο ξυνότυρο - για όσους το προλαβαίνουν, βέβαια - ξέρω έναν μόνον!
Αυτόν, που το εργαστήριό του έχει το πιο όμορφο παράθυρο στην Άνω Μερά...
La notte
Στην Μύκονο, ακόμη και τα "μπουζουξίδικα" μπορεί να έχουν άποψη για την αισθητική - τουλάχιστον σ' ό,τι αφορά την είσοδο σε αυτά!..
Η τελευταία εικόνα...
... από το περσινό Καλοκαίρι, που με συντρόφευε νοερά όλο τον Χειμώνα, ήταν αυτή η θέα από την βεράντα μου.
24 Σεπτεμβρίου 2007, αργά το απόγευμα, ανατολή σχεδόν Πανσελήνου με το φως του ηλιοβασιλέματος απέναντί της... κι εγώ να προσπαθώ να "μαζέψω" το σπίτι και να γυρίσω στην Αθήνα...
Αδύνατον!
Η καμπάνα της Αγια-Σοφιάς
Η Αγία Σοφία είναι ίσως πιο πολύ γνωστή ως προνομιούχος οικισμός της Μυκόνου, ψηλά, πάνω από το νέο λιμάνι, με μοναδική θέα στο ηλιοβασίλεμα και στο πέλαγος...
Είναι, όμως κι εκκλησία, που προβάλλει ξαφνικά μπροστά στα μάτια του περαστικού και τον αφήνει άναυδο με την εκτυφλωτικά κόκκινη καμπάνα της και τους εκτυφλωτικά κόκκινους τρούλους της, σε απόλυτη αντίθεση με το μοναδικό μπλε του ουρανού του Αιγαίου...
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
Μπλυντρί fun
Είτε το πεις Μπλυντρί, παραδοσιακώ τω τρόπω, είτε Super Paradise, το γλεντοκόπι είναι ίδιο για την νεολαία, που μαζεύεται στο Super Paradise beach bar κάθε απόγευμα, από τον Μάιο, που αρχίζουν τα Πανεπιστημιακά Spring breaks κι έπειτα...
Η περίπτωση ενδείκνυται, όμως, και για όσους, λόγω ηλικίας, φερ' ειπείν, δεν μπορούν να αντέξουν τα ωράρια του Cavo Paradiso!!!
Πότε ήταν...
... η τελευταία φορά, που ανταλλάξατε μυστικά σ' ένα παγκάκι, στον Ορνό - ή, έστω, αλλού;
Ο Ζαννής
Η Ψαρρού δεν συγκαταλέγεται στις αγαπημένες μου παραλίες...Το "ΝΑΜΜΟΣ", όμως, είναι το μέρος, όπου έχω περάσει μερικά από τα πιο αξέχαστα βράδυα και μεσημέρια στην Μύκονο... Από χρονιά σε χρονιά δεν είναι ποτέ ίδιο, παρά μόνο σε ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση και την ευγένεια του προσωπικού!..
Εύχομαι να είναι έτσι και φέτος και στα χρόνια, που έρχονται...
Και θάθελα να ευχαριστήσω τον Ζαννή για όλα αυτά!
Υ.Γ.: Θάθελα να του έχω βγάλει και μια καλύτερη φωτογραφία, αλλά δεν ξέρω αν θα καθότανε... κι έτσι αρκούμαι σ' ένα candid portrait...
:-)))
Οι μετανάστες...
... μέσα στην βουή του Καλοκαιριού και της τουριστικής αιχμής περνούν πολλές φορές απαρατήρητοι, μένουν συχνά αόρατοι...
Έρχεται, όμως, καμμιά φορά, αργά το απόγευμα η ώρα, που καταφέρνουν κι αυτοί να ξαποστάσουν στο Άη-Νικολάκι...
Υπάρχουν άνθρωποι...
... που ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια, για να βρεθούν σ' αυτήν ακριβώς την μικρή παραλία της Αλευκάντρας, την ώρα που δύει ο Ήλιος και να φωτογραφίσουν ένα από τα πιο θρυλικά ηλιοβασιλέματα στον κόσμο και την Μικρή Βενετία, λουσμένη σ' αυτό το φως...
Σάββατο 15 Μαρτίου 2008
Σχεδόν μπορείς...
... ν' ακούσεις το "Σ' αγαπώ", που ψιθυρίζουν οι ερωτευμένοι και το παίρνουν οι φτερωτές των μύλων και το γυρνάνε στον αγέρα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)