Για το λιμάνι

Έχω επανειλημμένα διατυπώσει την σταθερή μου άποψη ότι η Μύκονος παρέχει πράγματι ένα επίπεδο τουριστικών υπηρεσιών εξαιρετικά υψηλό, που γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό, αν συγκριθεί με τον γενικότερο μέσο όρο του επιπέδου των υπηρεσιών αυτών στην Ελλάδα.
Ωστόσο, η διαπίστωση αφορά κυρίως τίς υπηρεσίες, που σχεδιάζονται, οργανώνονται και παρέχονται από τους ιδιώτες, ενώ αντίθετα κατά κανόνα χωλαίνουν οι υπηρεσίες, που παρέχονται από τοπικές και Κρατικές Αρχές.
Θα εξαιρέσω την ΔΕΠΠΑΜ και γενικότερα εκείνους τους Φορείς του νησιού, που έμμεσα ή άμεσα ασχολούνται με τα πολιτιστικά δρώμενα... Εδώ και καιρό, έχουν αρχίσει και γίνονται αρκετά πράγματα στον τομέα αυτό, όπου, όπως είναι γνωστό, το ένα φέρνει τ' άλλο!..
Ας μη μιλήσουμε, όμως, καλύτερα για τους δρόμους, για την στάθμευση των αυτοκινήτων ή για τα σκουπίδια... Και σίγουρα να μη μιλήσουμε για το απαράδεκτο επίπεδο και των δύο λιμανιών, όπου δεν παρέχεται απολύτως καμμία υπηρεσία στους ανθρώπους, που ξεκινούν από την άλλη άκρη του κόσμου, για να δουν το θαύμα, που λέγεται Μύκονος...
Δεν χρειάζεται να περιγράψω αναλυτικά την κατάσταση, γιατί όλοι βιώνουμε τον "φούρνο" του διαδρόμου αναμονής στο παλιό λιμάνι, όλοι γνωρίζουμε ότι έκλεισε όχι μόνο το Snack Bar μέσα στο λιμάνι, αλλά ακόμη και τα μαγαζιά, που ήταν ακριβώς στην είσοδο του λιμανιού, όλοι ξέρουμε το χάος του parking κι από φέτος το Καλοκαίρι, όλοι πια μπορούμε να απολαύσουμε τον απερίγραπτο λαβύρινθο στο νέο λιμάνι, όπου έτσι και μπεις βράδυ, μέσα στο απόλυτο σκότος, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσεις να ξαναβγεις και πώς και πότε...

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα σε μιαν από τις εσχατιές της Ελλάδας, στην Κάσο της άγονης γραμμής, στην Κάσο, όπου σπάνια προσεγγίζει καράβι, στην Κάσο, όπου επίσης σπάνια φτάνουν τουρίστες...

Η εικόνα, που ακολουθεί, είναι από το λιμάνι της Κάσου, ένα τυχαίο βράδυ των αρχών Ιουλίου... μια εικόνα, που μ' έκανε αμέσως να αναρωτηθώ αν θα αποκτήσει άραγε ποτέ η Μύκονος των μυρίων τουριστών και πλοίων λιμάνι με τέτοιο φωτισμό και χώρο...